Λίγα λόγια για την ταινία:
Η τριλογία είναι αγαπημένη και την θεωρω πανέξυπνη, και η τέταρτη συνέχεια κατάφερε να σταθεί επάξια δίπλα στις υπόλοιπες. Και οι τέσσερις μαζί αποτελούν μια σπουδή επάνω στο genre και σε γενικότερα conventions, και θα έπρεπε να διδάσκεται στα πανεπιστήμια. Αλλά η αλήθεια είναι οτι άργησε λίγο να βγεί. 11 χρόνια μετά πόσο να νοιαστείς για την Neve Campbell και τον David Arquette.
Ο τίτλος προφανώς είναι απο αυτους που σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν είδε κανείς την ταινία πρωτα.
Λίγα λόγια για την ταινία:
Οι ελληνικοί μου τίτλοι καμιά φορά φοβάμαι οτι είναι πολύ κοντά στην πραγματικότητα.
Δεν έχω πολλά να πω για την ταινία πέρα απ' το οτι λατρεψα την Diaz και γενικότερα το cast. Δεν θυμάμαι και πολλά γενικά μιας και την είδα αρκετούς μήνες πριν αλλα θυμάμαι οτι στο μυαλό μου την είχα απο τότε στην 20άδα. Ε, κάτι θα ξέρω. Παίζει και ο Justin Timberlake και ο Jason Segel.
Γενικά αυτό το φορμάτ με τις όρθιες εικόνες δεν βοηθάει όταν δεν έχεις πολλά να πείς για μια ταινία.
Λίγα λόγια για την ταινία:
Ο Μπάστερ, είναι ενας γκαφατζής ορνιθόμιμος που μια μέρα χωρίζεται απο το κοπάδι του και μπλέκεται σε μια τρελή περιπέτεια με τον Σων Πεν.
Το μόνο που ήξερα για την ταινία πριν την δώ ήταν η περιγραφή του @dark_tyler ο οποίος την είχε παρακολουθήσει απο τη μέση και μετά. Και μέσα στο confusion της περιγραφής ξεχώριζε η φράση "ωραίες εικόνες!" και αυτό μου ήταν αρκετό για να την απολαυσω ενα βράδυ, με τον ήχο αρκετά χαμηλωμένο ωστε να μην ακούω τις αηδίες απο πάνω. Μια συμβουλή που έδωσα σε όλους τους stoner φίλους μου που τους την πρότεινα.
Πολύ ωραίες εικόνες όμως ρε φίλε! Και κάπου ανάμεσα έπαιζε και ένα sub-context για τον θάνατο or something.
Λίγα λόγια για την ταινία:
O Steve Rogers είναι ένας γκαφατζής ορνιθόμιμος που μια μέρα μεταμορφώνεται σε ζωντανή σημαία και μπλέκεται σε έναν τρελό πόλεμο με Ναζί και κοσμικούς κύβους.
Δεν με ενδιέφερε ποτέ πολύ ο Captain America σαν χαρακτήρας αλλα η ταινία ήταν αρκετά καλή για origin story και επίσης είναι πάντα κεφάλαιο στο γενικότερο Avengers αριστούργημα που θα φιγουράρει ψηλά ψηλά στις λίστες μας του χρόνου τέτοια εποχή.
Κρίμα που δεν τον είδαμε περισσότερο στο σήμερα αλλα... δεν υπήρχε και ιδιαίτερος λόγος να το κάνουμε όσο είναι μόνος του.
Λίγα λόγια για την ταινία:
Οκ, αυτό ηταν ευκολο και generic. Οπως πρέπει.
Εμ, μου αρέσει η Wiig. Την βρίσκω πολύ αστεία και μπορώ να γελάω και μόνο βλέποντας την φάτσα της. Και είχε μέσα της μερικά πολυ ωραία αστεία. Η όλη υπερβολή στο shower με τις πεταλούδες να βγαίνουν απο την προσκληση και τη ροζ σαμπανια στην είσοδο, μέχρι τα κουτάβια που έπαιρνες δώρο κατα την αποχώριση σου, ειναι απο τις αγαπημένες μου σκηνές της χρονιάς.
Και το πέρασμα του Hamm ήταν υπέροχο. Ανάμεσα σε αυτό και στον ρόλο του στο The increasingly poor decisions of Todd Margaret νομίζω θα πρέπει να ασχοληθεί σοβαρά με την κωμωδία.
Λίγα λόγια για την ταινία:
Ή αλλιώς, "Ο... βρυκόλακας της διπλανής πόρτας" οπως ήταν ο πρώτος τίτλος που σκέφτηκα αλλά δεν μου πήγαινε στο λογότυπο.
Το original είναι αγαπημένη 80ς vamp flick. Ηταν η πρώτη φορά που είδα ένα νέο είδος vampire, απομακρυσμένο απο το βαρυ αρχέτυπο του Δράκουλα και την γκοθιά. Έναν βρυκόλακα που διαπραγματευόταν και δεν φοβόταν τον σταυρό.
Το καινούριο κράτησε όλη την μαγεία της παλιότερης "Νύχτας Τρόμου", φέρνοντας πετυχημένα τους χαρακτήρες στο σήμερα, με καλύτερο τον Peter Vincent του David Tennant. Η όλη φροντίδα με κάνει να πιστευω πως μοιράζομαι την αγάπη γι αυτη τη ταινία με την Martin Noxon.
Λίγα λόγια για την ταινία:
Άλλος ένας generic ελληνικός τίτλος. Η πρώτη ιδέα ήταν "Κερδίζοντας τη ζωή" το οποιο ουσιαστικά είναι spoiler για την ταινία. Αλλά προτίμησα τελικά να βάλω το spoiler στο tagline. Επίσης αυτό το κέιμενο ήταν spoiler για την ταινία. Έπρεπε όμως να το κάνω για να αποδείξω ένα point για τους Έλληνες μεταφραστές.
Πάντως η ταινία μου άρεσε πολύ. Μπράβο στον Seth Rogen που θυμάται που και που απο που ξεκίνησε.
Λίγα λόγια για την ταινία:
Αυτός ο τίτλος ας πούμε, παραείναι κόντα σε πραγματικό. Σχεδόν είμαι σίγουρος οτι υπάρχει μια ταινία που λέγεται έτσι.
Cast αγαπημένο, απο Sudeikis μέχρι Aniston, και γενικότερα η ταινία που με έκανε να γελάσω τις περισσότερες φορές.
12. Κλέφτες με... το Ζόρι (30 Minutes or less)
Λίγα λόγια για την ταινία:
Εγώ πέρασα πολύ καλά με αυτή τη ταινία. Και τον Eisenberg είχε, και τον Ansari, και σκηνοθετημένη ήταν απο τον τύπο του φοβερού "Ζομπι με... το ζόρι" (a.k.a. Zombieland).
Λίγα λόγια για την ταινία:
Ένα βράδυ του '88 - '89, στην πρώτη γυμνασίου, συνάντησα τον διπλανό μου, τον Νίκο τον Φωτεινόπουλο με τον φίλο του τον Κώστα και πηγαίναν σινεμά. Αποφάσισα να τους ακολουθήσω μιας και το σινεμά ηταν για μένα μέχρι τότε μόνο διασκέδαση. Τί είχα δεί? Το The Barbarians και το Τρελό γουικέντ στου Μπερνυ. Τελικά αυτοι πήγαιναν να δουν το Mississippi Burning.
Το The Help δεν είναι το Mississippi burning. Το θυμηθηκα καθώς το έβλεπα. Αλλα σαν ανάλαφρη κομεντί εποχής καλά βλεπόταν.
Η αφίσα πάντως πρέπει να είναι απο τις αγαπημένες μου φέτος. Πολυ όμορφη παλέτα.
No comments:
Post a Comment