Thursday, July 17, 2008

No thoughts today, only rage.

Μπορω να χρησιμοποιησω λιγο το devilogical ως τον προσωπικο μου σακο και να εκφρασω την οργη μου? Ευχαριστω.

ΡΕΓΚΕ ρε ΠΟΥΣΤΗ ΜΟΥ πρωϊ πρωϊ? ΡΕΓΚΕ?
Δηλαδη ποσες φορες πρεπει να πω οτι δεν την αντεχω?

Ναι, ειμαι παραξενος στη μουσικη. Δεν "ασχολουμαι" με αποτελεσμα να μου αρεσουν πολυ συγκεκριμενα πραγματα. Οχι λιγα, οχι απο μια κατηγορια, αλλα οπως και να εχει οταν θα θελησω να κατσω να ακουσω μουσικη θα διαλεξω ενα ενα τα τραγουδια.

Αλλα οχι ρεγκε ρε φιλε και οχι Ελληνικα. Ειμαι σε αυτο το γραφειο κατι παραπανω απο τεσσερις μηνες και σχεδον καθε μερα ακουω την ΙΔΙΑ playlist με τα ΙΔΙΑ σκατοτραγουδα και ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΓΑΜΗΜΕΝΗ ΣΕΙΡΑ!
Ποσο μονοτονη και αδεια μπορει να ειναι η ζωη σου?

Εσεις, ποσο εχει κρατησει μια playlist? Ποσο εχετε κατσει να ακουτε ΚΑΘΕ μερα, τα ιδια τραγουδια ΜΟΝΟ? Βαλε ενα random τουλαχιστον. Τοσο πολυ θα σε πειραζε?
Και οκ, θα κατσω και θα ακουσω την γαμημενη λιστα που περιεχει ο,τι πιο αδιαφορο υπαρχει μουσικα, καθως επισης και Puressence που, αν με ρωτησεις θα σου πω οτι ειναι απο τα χειροτερα πραγματα που εβγαλε ποτε ο κοσμος και σε οσους αρεσουν δεν αξιζουν ουτε το σκατο μου. Σε αντιθεση με την Anouk, το αλλο highlight της λιστας, που αξιζει το σκατο μου γιατι, απο τους στιχους της το μονο ερωτικο που μου βγαζει ειναι να την χεσω στο στομα μεχρι να πνιγει.

Αλλα οχι ρεγκε ρε φιλε και οχι ελληνικα.

Νιωθω λιγο καλυτερα τωρα.

Monday, July 14, 2008

Man's best friend is not a lousy animal.

Την περασμενη Πεμπτη πηρα καινουργιο κινητο. Το παλιο μου, το K800 της Sony-Ericsson το ειχα σχεδον δυο χρονια, αλλα πριν απο αυτο ειχα το Κ750 και πριν απο αυτο το Κ700, που ειναι ολα τους πολυ παρομοια, οποτε ενιωθα τα τελευταια 4 χρονια οτι εχω το ιδιο κινητο που... μεγαλωνει μαζι μου.
Φετος ηθελα να φυγω απο την Sony-Ericsson. Αν και αγαπημενη μαρκα η Sony σε ολα της τα ειδη, με ειχε στεναχωρησει αφενος το γεγονος οτι οι καμερες της στα κινητα δεν ηταν ποτε οσο καλες θα επρεπε (ή εστω τοσο καλες οσο ηταν σε αλλα κινητα) και αφετερου ενιωθα οτι επρεπε να αγορασω πιο "συγχρονο" κινητο.
Δυστυχως ομως, ενω η επιδοτηση μου ειχε βγει, το κινητο που περιμενα, οχι. Πιστευα οτι το πολυποθητο Ν96 της Nokia θα ειχε κυκλοφορισει μεχρι τωρα αλλα του κακου. Και φυσικα (και περα του οικονομικου), μονο ενας βλακας θα επαιρνε το N95 ή ακομα παλιοτερο την στιγμη που ερχεται το καινουργιο μοντελο.
Τελικα, μονο και μονο για να μην χασω την επιδοτηση, πηρα παλι Sony και συγκεκριμενα το καινουργιο G900 που ειναι ενα περιεργο μειγμα "κλασικου" Κ-series Sony-Ericsson, smartphone και touch-screen goodness.

Επειδη δεν ηταν το κινητο που περιμενα να παρω, το ειδα απο την αρχη με κακο ματι. Με την πρωτη ματια θυμιζε τα παλια μου αλλα δεν ηταν ιδιο, τοσο εξαιτιας του symbian, που ειχα να χρησιμοποιησω απο το P800, οσο και λογω της ολης touchscreen φιλοσοφιας. Οπως και να εχει, και μετα απο γκρινια τυπου "Α, δεν εχει αυτο" και "Α, στο παλιο αυτο γινοταν καλυτερα", μετεφερα ο,τι ηταν να μεταφερω, αλλαξα την SIM και πεταξα το παλιο K800 κλειστο σε ενα συρταρι.

Σημερα λοιπον, 8 το πρωϊ, ξυπνησα απο τον αγνωστο ηχο του καινουργιου μου ξυπνητηριου. Και επειδη ειχα κοιμηθει στις 7:30 και μου ηταν αδυνατον να σηκωθω, το εκλεισα και το αλλαξα για τις 9:30.

...το βραδυ.

Μαλλον θα κοιμομουν ακομα αν, στις 9 και 11 ακριβως δεν με ξυπναγε το K800. Βλεπετε, ειχα ξεχασει να απενεργοποιησω το ξυπνητηρι του και, ακομα και κλειστο, χωρις SIM και πεταμενο σε ενα συρταρι, συνεχισε να κανει την δουλεια του σαν πιστος φιλος, ακολουθωντας το προγραμα του και φροντιζοντας για μενα.

To Κ800 ηταν παντα πιστο, εμπιστο, ανθεκτικο και ερωτας με την πρωτη ματια. Θα μεινει για παντα στην καρδια μου ως ενα απο τα καλυτερα κινητα που ειχα ποτε. Μπορει η καμερα του να μην ηταν τοσο καλη οσο αλλων, αλλα ειχε το BestPic και μπορουσα να βγαζω φωτογραφιες τους κεραυνους.

Τα κινητα ειναι ο καλυτερος φιλος του ανθρωπου. Σου θυμιζουν πραγματα, κρατανε την ζωη σου σε ταξη, σε φερνουν σε επαφη με αυτους που αγαπας, σε διασκεδαζουν και σου κραταν τις αναμνησεις. ΟΚ, μπορει να εχουν ισως λιγο καρκινογονα ακτινοβολια, αλλα εχω μαθει να δεχομαι τους φιλους μου με τα ελαττωματα τους.