Saturday, April 26, 2008

Human Giant

Λατρευω το Human Giant, την sketch comedy σειρα του MTV που βρισκεται στον δευτερο κυκλο της. Ειναι το Kids in the Hall της εποχης μας, γεματο με πρωτοτυπο και original humor. Τα επεισοδια ειναι λιγα και δυσκολο να τα βρεις αλλα ευτιχως το youtube και το site τους ειναι γεματο με clips.

Δειτε αυτο απο το προϊγουμενο episode.

Wednesday, April 23, 2008

And the Earth is almost right.

Χθες ηταν η τελευταια συναυλια του Velvet Bus που, μετα απο δυο βδομαδες περιοδιας εκλεισαν στο Gagarin και γαμισαν. Victory Collapse, supergroup.
Επισης, κατι αλλο ηταν χθες. Τι ηταν να δεις... Α! Earth day. Μαλιστα. Και εψαχνα καιρο μια ευκαιρια να σας μιλησω για το περιβαλλον. Και να ειστε σιγουροι οτι, για μερικους απο εσας, ο,τι διαβασετε παρακατω θα ειναι μια πολυ inconvenient truth.

Εχω μερικα πολυ καλα νεα.
Οσοι απο εσας θελετε να "σωσετε την Γη", μπορειτε να ηρεμησετε. The world will be fine! Ακομα και αν καψουμε ολα τα δαση, ριξουμε ολα τα πυρηνικα και κλασουμε ολοι μαζι καταστρεφοντας το οζον, σε 200 χρονια απο τωρα η Γη θα ειναι καταπρασινη και ολοζωντανη ευχαριστω πολυ. Και 200 χρονια σε earth time δεν ειναι ουτε ενα femtosecond της δικης μας. Ονομαζεται persistence of life και, σε περιπτωση που δεν το ξερετε ειμαστε μερος αυτου του concept.

Ακουω συνεχεια κοσμο να λεει για το πως "πηγαινουμε εναντια στη φυση" και οτι πολλα απο τα πραγματα που κανουμε ειναι unnatural και το μονο unnatural πραγμα που μπορω να δω εγω ειναι αυτοι που τα λενε. Γιατι η φυση τους εδωσε ενα υπεροχο μυαλο και το χρησιμοποιουν για να σκεφτονται βλακειες. That's unnatural, φιλε.
Ειναι απιστευτα αφυσικο να απομονωνεις τον εαυτο σου (και μαζι ολοκληρο το ειδος σου) και να το θεωρεις ανεξαρτητο στοιχειο απο το οικοσυστημα σου. Αφυσικο, ηλιθιο και προσβλητικο. Οχι μονο ειμαστε μερος (και σε απολυτη ισορροπια) με το οικοσυστημα αλλα ειμαστε και πολυ ασημαντοι για να το επιρεασουμε αισθητα. Εδω δεν μπορουμε να απαλλαγουμε απο τα αγριοχορτα στον κηπο μας, την Γη θα χαλασουμε? Οπως ειπα και παραπανω, ο,τι και να του ριξουμε αυτο θα επανελθει καλυτερο απο ποτε. Εμεις απο την αλλη, οχι.

Εχετε την εντυπωση οτι η ανακυκλωση, η εξοικονομιση ενεργειας και λοιπα οικολογικα γινονται για να σωθει ο πλανητης? Τι αναγκη εχει ο πλανητης? Το τομαρι μας θελουμε να σωσουμε. Εμεις ειμαστε αυτοι που κινδυνευουν οχι η Γη. Αλλα ευτυχως ερχομαστε εφοδιασμενοι με ενα υπεροχο μυαλο και αρκετες ασφαλιστικες δικλειδες οποτε, καμια ανησυχια.

Βρισκομαστε σε μια δυσκολη εποχη. Σαν πολιτισμος ειμαστε τοσο προτογονος που ακομα καιμε πραγματα για να παραγουμε ενεργεια και ερχομαστε συνεχεια αντιμετωποι με οικολογικα προβληματα αλλα σε καμια κατοσταρα χρονια θα εχουμε περασει σε πολιτισμο τυπου Ι. Θα εχουμε δαμασει καθε πιθανη πηγη ενεργειας του πλανητη μας. Θα ελεγχουμε τον καιρο, τους σεισμους τα τσουναμια και τιποτα σε αυτον τον βραχο δεν θα μπορει να μας βλαψει. Φυσικα θα υπαρχουν ακομα για πολυ καιρο πραγματα εξω απο αυτον τον βραχο που θα μπορουσαν να μας αφανισουν. Αν ειμαστε τυχεροι θα τα βγαλουμε περα για αλλα 500 χρονια οπου θα φτασουμε τον πολιτισμο μας σε τυπο ΙΙ. Αστρικος πολιτισμος. Θα παιρνουμε αφθονη ενεργεια απο τον Ηλιο (ηλιακη ενεργεια, οχι ηλιακη ακτινοβολια, βλακα.) και σχεδον τιποτα δεν θα μπορει να μας σταματησει. Η Γη θα ειναι απλα ενας απο τους πολλους πλανητες που θα μας φιλοξενουν και θα εχει μονο συναισθηματικη αξια.
Και μετα, τυπος ΙΙΙ. Γαλαξιακος πολιτισμος. Immortals.
Και επειδη μαζι με το persistence of life ερχεται και το persistence of stupidity, μαλλον θα υπαρχουν βλακες και τοτε που θα διαμαρτυρωνται για τις οικολογικες καταστροφες που προκαλουμε στον γαλαξια της ανδρομεδας (ο οποιος by the way ειναι σε πορεια συγκρουσης με τον δικο μας.)

UPDATE: Μα τις χιλιες συμπτωσεις! Μολις κοιταγα τα posts του i09 στο google reader μου και βρηκα ενα essay που εγραψε χθες ο futurist Jamais Cascio σχετικα με το ιδιο θεμα και λεγοντας πανω κατω τα ιδια ακριβως πραγματα! Observe:

I wrote: "...η Γη θα ειναι καταπρασινη και ολοζωντανη, ευχαριστω πολυ"

His title: Earth will be just fine, thank you

Χαιρομαι που το μυαλο μου ειναι σε καλο δρομο.

Friday, April 18, 2008

Everyone's a critic

Περιμενα να ξεφουσκωσει λιγο η ιστορια με τον Guillermo Habacuc Vargas και τον σκυλο του για να δωσω και 'γω τα δυο cents μου πανω σε αυτο. Παντα παραξενευομαι οταν βλεπω ανθρωπους να ευαισθητοποιουνται και να παθιαζονται τοσο πολυ για τοσο μεμονομενα περιστατικα. Ενα απο τα πολλα spams (γιατι εν τελει περι spam προκειται) που ελαβα ειχε μια προσωπικη αποψη πριν ακομα την κυρια ειδηση που ελεγε με μεγαλα, bold και κοκκινα γραμματα (and I quote):

"ΠΟΥ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ Ο ΚΑΡΙΟΛΗΣ ΑΠΟ ΑΝΙΑΤΗ ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΕΝΩ ΝΑ ΑΙΜΟΡΡΑΓΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΓΙΑ 200 ΧΡΟΝΙΑ"

Τωρα... Ειμαι σιγουρος πρωτα απ΄ολα οτι δεν αιμορραγεις απο πονο. Το αντιθετο, ναι. Επισης, το να ζησει 200 χρονια το βρισκω περισσοτερο ευχη παρα καταρα. Η ιατρικη θα μπορεσει να κανει κατι για την αιμοραγια και οσον αφορα το αλλο side-effect αυτης της παραξενης ασθενειας, τον διπλασιασμο του οριου ζωης, καλυτερα να μην βρουν ποτε την γιατρια.
Αλλα αυτο που μου εκανε πραγματικα εντυπωση ειναι το παθος με το οποιο ο ανθρωπος αυτος εξεφρασε την οργη του. Σιγα ρε φιλε! Ενα "τι μαλακας" νομιζω θα ηταν αρκετο σε αυτην την περιπτωση, ειδικα οταν η απαντηση του ιδιου ανθρωπου επανω σε πιο "κοινοτυπα" κακα (serial killers, dictators, mob bosses, etc) θα ηταν μαλλον "Να μπουν φυλακη". Ισως ο τυπος που εγραψε αυτο (ή τυππισα. Νομιζω ηταν τυππισα) ζει σε ενα μικρο χωριουδακι στα περιχωρα μιας μαγικης χωρας οπου τα ζωα του δασους τραγουδουν και το μεγαλυτερο κακο που μπορει να συμβει ειναι να πατησει κανενα αγκαθι ενας μονοκερος.

Στο μεταξυ, στον αληθινο κοσμο, τα πραγματα κυλουν κανονικοτατα. Ανθρωποι και ζωα γεννιουνται και πεθαινουν randomly κρατωντας το οικοσυστημα σε ισορροπια.
Ο θανατος της διπλανης μας πορτας θα μας σοκαρει περισσοτερο απο τους εκατονταδες ανθρωπους που χανουν την ζωη τους καθε λεπτο απο εντελως ηλιθιους και τυχαιους λογους (χωρις να μετραω πολεμους, πεινα και αλλους καβαλαρηδες) αλλα αν κοιταξεις τον κοσμο απο ψηλα (ντρεπομαι που μου ηρθε ο Χατζης στο μυαλο) θα δεις οτι τα παντα κυλανε ρολοϊ.

Οσο για το ιδιο το περιστατικο, φυσικα και δεν υπεγραψα κανενα petition. Δεν θα ηξερα απο που να αρχισω. Να το κρινω ως εργο τεχνης? Δεν ειναι λιγο υπερβολικο να υπογραφεις να σταματησει καποιος να δημιουργει επειδη απλα δεν σου αρεσει αυτο που φτιαχνει? (I'm looking at you, Uwe Boll haters)
Με την ιδια λογικη, που ειναι το δικο μου petition για την heavy metal, ε? Γιατι δηλαδη ο Ozzy να δαγκωνει νυχτεριδες? Αυτες ψυχη δεν εχουν?
Ή ακομα καλυτερα, θεος φυλαξει, το γυμνο! Μα ειναι πραγματα αυτα τωρα? Να βλεπει ολος ο κοσμος τα τσιτσια της αλληνης? Τεχνη ειναι αυτο?
Παλι καλα που, εν τελει οι πουριτανοι δεν εχουν τοση δυναμη οσο νομιζουν.

Να το κρινω ως κτηνωδια? Νομιζω το καλυψα αυτο παραπανω. Σε κλιμακα κτηνωδιων νομιζω θα ερχοταν λιγο πιο κατω απο το να βγαζεις τα φτερα μιας μυγας. (Οποιος το κανει by the way, να πεθανει ακαριαια για 300 χρονια απο πονο)

Υπαρχει ενας λογος για τον οποιο θα υπεγραφα. Απο υποκρισια. Διοτι ειναι καλο που και που να δειχνεις ποσο ευαισθητοποιημενος εισαι, υπογραφοντας ενα petition εδω, λεγοντας ποσο σε ενοχλει που πεθαινουν παιδακια στην Αφρικη απο εκει και που και που κλεινοντας το φως για να σωσεις το περιβαλλον.
Ευτυχως δεν ειμαι τετοιος ανθρωπος και ξερω οτι υπαρχουν κι αλλοι σαν εμενα.

Παντως απο ολο αυτο μου ηρθε μια ιδεα για κατι καταχωρισεις πιτας που εφτιαχνα αυτες τις μερες. Και για να αποφυγω τα petitions, δεν εβαλα τον actual σκυλο του Vargas.


Thursday, April 17, 2008

Radio γκαγκά, part 2

Το σλογκαν του Galaxy ειναι "Η μουσικη δεν ειναι δογμα". Ωραιος τροπος για να πεις οτι δεν εχεις ιδεα απο μουσικη. Ουτε γουστο.

Σοβαρα, ειναι σαν να ακους την ιδια εκπομπη απο το πρωι ως το βραδυ. Και το punchline ειναι οτι τωρα αποφασισαν να βγαλουν και compilation με αυτα τα 10 τραγουδια που βαζουν συνεχεια και μονο.

Οχι οτι οι αλλοι σταθμοι (ο Red πχ που παιζει στο μεσα δωματιο) ειναι καλυτεροι. Και αυτος 10 τραγουδια βαζει απλα διαφορετικα 10.

Τουλαχιστον εμαθα κατι για τον κοσμο μεσα απο αυτο. Οταν πια μου πει καποιος "Ακου τα παντα, και ελληνικα και 'ξενα' θα ξερω ακριβως ποια ξενα εννοει.

Monday, April 14, 2008

Velvet Bus: Thessaloniki - A travelog

Το Velvet Bus εχει ξεκινησει εδω και λιγες μερες και εχουν ηδη παιξει σε Λαρισσα, Θεσσαλονικη και Ξανθη as we speak. Η συντομη βολτα μου στη Θεσσαλονικη ηταν κουραστικη μεν αλλα υπερβολικα γεματη μιας και, οταν εχεις μονο μια μερα στη διαθεση σου την περνας πινοντας καφεδες αριστερα και δεξια. Οσο για την συναυλια, δεν ξερω αν ηταν το φοβερο party κλιμα που επικρατουσε μεσα στο Liebe ή το sugar rush που ειχα αποκτησει το πρωι με μια πολυ πολυ γλυκεια σοκολατα αλλα περασα τελεια.

Πρωτοι επαιξαν οι ντοπιοι Five Star Hotel. Ωραιοι τυποι, γλυκειες και χαρουμενες μελωδιες και καπως γνωριμος ηχος. Φανταστειτε τους Pulp με λαθος τραγουδιστη.

Τους Victory Collapse ειναι μολις η δευτερη φορα που τους βλεπω αν και θα ηθελα να την μετραω ως πρωτη μιας και στο Kinky Kong δεν προσεξα τοσο πολυ τον ηχο τους. Δεν εξηγειται αλλιως το οτι την πρωτη φορα δεν εδωσα σημασια ενω τωρα τους λατρεψα.


Ακολουθησαν οι My Wet Calvin που ηταν fun fun fun. Παντα εκτιμω αλλους ασσους της μεταμφιεσης. Ηταν η πρωτη φορα που τους εβλεπα αλλα δεν θα ειναι η τελευταια για σιγουρα.

Ο The Boy (απο τους Mary and the boy) ειμαι σιγουρος οτι δεν μου αρεσει. Δεν μου αρεσε την πρωτη φορα που τον ειδα και δεν μου αρεσε και οταν βγηκε χθες και αρχισε να παιζει. Προς το τελος ομως βρεθηκα να το διασκεδαζω χωρις ακομα να εχω καταλαβει γιατι. Ακομα νομιζω οτι δεν μου αρεσει αλλα ηταν σιγουρα εντυπωσιακος.

Και φυσικα τελος οι Callas. Μπορει να ελειπαν οι Callasettes αλλα αυτο αφησε απλα την σκηνη αρκετα αδεια για να ανεβουν ολοι οι hardcore fans επανω και να κανουν το δικο τους show εστω και χωρις ασπρα βρακακια.


Το Velvet Bus θα συνεχιστει στα Γιαννενα, στην Πατρα, στα Λαγκαδια (οπου θα ηθελα πολυ να παω να τους δω), στο Ηρακλειο και θα κλεισουν πισω στην πρωτευουσα, στο Gagarin στις 22 Απριλιου.

Wednesday, April 9, 2008

Radio γκαγκά

Τωρα που δουλευω, αναγκαστικα πρεπει να υπομενω τα μουσικα γουστα των συναδελφων. (Επισης πρεπει να χρησιμοποιω την λεξη 'συναδελφος' που και πολυ ασχημη ειναι). Και, αν και θα μπορουσε να ειναι μια μουσικη που να την ακουω πιο ευχαριστα απο καποια αλλη, δεν νομιζω να ηταν ευκολο να μεινω ευχαριστημενος ο,τι και να ακουγαν, εκτος αν ηταν τηλεοπτικες σειρες (Ναι, εχω παψει να βαζω μουσικη για να μου "κραταει συντροφια". Προτιμω να βαζω ενα επεισοδιο απο 'κατι' να παιζει στο background). Αλλα φυσικα επρεπε να ειναι ελληνικα...

Καλα, υπερβαλλω. ΣΗΜΕΡΑ ηταν η μερα του ελληνικου (αλλα οχι ο λογος που κανω το post). Τις υπολοιπες μερες ειναι ειτε η πολυπαιγμενη συλλογη mp3 τους (που εχει μεσα και ελληνικα φυσικα) ειτε ραδιοφωνο που ειναι και η καλυτερη λυση εφοσον μεσα στο randomness του ραδιοφωνου κατι θα βρεθει να αρεσει και στα δικα μου αυτια. Τουλαχιστον ετσι νομιζα (και αυτος ειναι ο λογος που κανω το post).

Τι σκατα? Παντα τοσο χαλια ηταν αυτο το μεσο? Καθε μερα, απο δυο διαφορετικους σταθμους (στα δυο δωματια του γραφειου) και απο την mp3 συλλογη των παιδιων θα ακουσω τα ιδια 10 τραγουδια! Με εξαιρεση καμια εκπομπη κανενος που το μυαλο του ακομα μοιρολογει την εποχη που ηταν 17 παιζοντας τα τραγουδια που τον εκαναν cool στην παρεα του τοτε.

WTF? ΟΚ, μην μου εξηγησετε για το πως το ραδιοφωνο προωθει συγκεκριμενα πραγματα και το πως οι παραγωγοι ειναι απλα διαφημιστικες γλαστρες, τα ξερω ολα αυτα. Αυτο που δεν καταλαβαινω ειναι γιατι το ραδιοφωνο υπαρχει ακομα.

Καλα, και αυτο το ξερω. Υπαρχει για ταξιτζηδες και για περιπτωση πολεμου.

Οσο για το θεμα της μουσικης... Σημερα εφερα και γω μια ωριτσα μουσικης. Country ολη, απο συγχρονη μεχρι yodels. Και αυτο ειναι μονο η αρχη.


Thursday, April 3, 2008

Computer Fantasy

Προσφατα, η Μελ μου εφερε δωρο το WarGames σε DVD, μια απο τις τρεις αγαπημενες μου 80s ταινιες σχετικα με computers. Οι τρεις αυτες ταινιες (κατα σειρα προτεραιοτητας) ειναι το Electric Dreams, Το WarGames και το Tron. (Θα εβαζα και το Weird Science μεσα αλλα δεν μου ερχεται αλλη αυτη τη στιγμη για να το κανω top 5)
Και σημερα η Μελ εκανε ενα post στο cinemel για το straight-to-DVD sequel του WarGames, WarGames: The Dead code. Και οπως ειπα και στο comment μου εκει, δεν θα με ενοχλουσε να δω μια μεταφραση αυτης της ταινιας στις μερες μας αν το plot δεν φαινοταν να ειναι too damn identical με το παλιο. Identical στα λαθος σημεια θα προσθετα γιατι βλεπετε υπαρχει ενας συγκεκριμενος λογος που αγαπω αυτες τις ταινιες ο οποιος ειναι πολυ δυσκολο να αποδοθει στις μερες μας.

Ολες αυτες οι ταινιες (μαζι και το Weird Science) ειναι στην καρδια fantasy και δεν εχουν καμια προθεση να σε πεισουν για το αντιθετο.
Το Electric Dreams αρχιζει λεγοντας σου οτι αυτο που θα δεις ειναι ενα "Fairytale for computers" και, δεν σας χεζω, ανατριχιασα απο νοσταλγια μονο και μονο γραφοντας το. Ισως γιατι ειναι το μονο Computer fairytale που εχει βγει και εχει ασπαστει το genre του τοσο θερμα. Δεν θα το δεις σκεφτομενος οτι "αυτα τα πραγματα δεν γινονται", ουτε θα γελασεις σημερα με την τεχνολογια του τοτε. Το Electric Dreams μπορει να μεταφραστει σε οποιαδηποτε εποχη, ανεξαρτητα με την τεχνολογια αυτης οπως ολα τα παραμυθια.

Το Tron απο την αλλη δεν χρειαζεται και μεγαλη αναλυση, ε? Αν το Electric Dreams ειναι το παραδοσιακο παραμυθι, το Tron ειναι High Fantasy. Ειναι το Lord of the Rings των computers. Ειναι μια θαυμασια ιστορια με θεους που αναγκαζονται να κατεβουν στον κοσμο των θνητων και να νοιαστουν γι αυτους, με champions που μαχονται για την ελευθερια του λαου τους (και για τους users) και με τρελαμενους απο την δυναμη κακους overlords. Classic. Ειναι επισης, μεσα στα fantasy πλαισια του, μια διαφορετικη ιστορια απο πολλες παρομοιες. Ενω το focus ειναι επανω στον θεο-user, ο οποιος απαγαγεται απο το Master Program και αναγκαζεται να δει απο πρωτο χερι πως ειναι η ζωη επι της γης, ο πραγματικος chosen one ειναι ο Tron. Και ο Tron ειναι στο background της δρασης. Ο Θεος-User, ενω πρεπει να αποδειξει την αξια του και να παλαιψει 'against all odds' για να νικησει, δοξαζεται ηδη πριν το κανει.
Και παλι, η ταινια δεν κρυβει το fantasy στοιχειο της. Δεν νομιζω κανεις στο 1982 να νομιζε οτι μεσα στα computers υπαρχουν μικρα ανθρωπακια. Διαδραματιζεται σε μια απροσδιοριστη εποχη και δεν μπαινει στον κοπο να εξηγησει "επιστημονικα" το τι τρεχει.

Οσο για το WarGames, ειναι το πιο "ρεαλιστικο" απο αυτα. Σιγουρα, με την πρωτη ματια φαινεται να ξεχωριζει απο τα υπολοιπα και να απομακρυνεται απο το "Fantasy", επικεντρωνοντας στον κινδυνο της αυτοματοποιησης και της πυρηνικης απειλης. Αλλα κατω απο ολα αυτα προκειται για ενα απλο ghost story, no? Περα της μασκας της τεχνολογιας, ειναι μια ταινια για ενα ανησυχο παιδικο πνευμα που ζηταει αποδοχη, αναπαυση και, to play a game. Και αυτο ειναι ενα στοιχειο που θα λειπει απο το sequel γιατι στην digital εποχη μας, με τα computers ως αναποσπαστο μερος της καθημερινοτητας μας, ειναι δυσκολο να τα δεις με τοσο ελευθερο ματι.

Το καινουργιο WarGames δεν θα εχει καμια διαφορα απο μια basic "computers go wrong" ταινιας, στην εποχη του War on Terror. Ισως η καινουργια Tron ταινια να καταφερει να κρατησει λιγο απο την μαγεια της παλιας μιας και ειναι αρρηκτα δεμενη με το fantasy στοιχειο της αν και φοβαμαι οτι θα προσπαθησουν να χωσουν μεσα ενα σωρο σημερινες γνωσεις για να το κανουν πιο "αληθινο".

Τελος, για το Weird Science δεν θα μιλησω καν. Δεν παει πιο fantasy απο αυτο. Those were the computer days, my friends. When men were real geeks and women were pixels.