#blogoscars BEST MOVIE FINAL 5

 

Και φτάσαμε στην τελική πεντάδα. Οι ταινίες που μου άρεσαν περισσότερο απ’ όλες την χρονιά που πέρασε.

 

5. TRON: Legacy To TRON είναι μια απο τις αγαπημένες μου ταινίες. Περισσότερο fantasy παρά science fiction, φοβόμουν οτι δεν θα μπορούσε να σταθεί καλά στην σημερινή, τεχνολογικά αφυπνησμένη εποχή. Αλλα διάλεξαν να κάνουν ακριβώς αυτο. Εδωσαν μια παράλληλη εξέλιξη του κόσμου του Grid, αφήνοντας τον ανεπιρέαστο απο τη σημερίνη τεχνολογία, και κάνοντας τον να μοιάζει περισσοτερο σαν άλλη διάσταση. Plus, Stunning visuals, ένας καταπλήκτικός, διπλός Bridges και το καλύτερο soundtrack εδω και χρόνια. Γιατι δεν είναι ψηλότερα: Που είναι το bit? Και υπηρχαν και μερικές βιασύνες (Tron).
4. The Social Network Άυτη η ταινία στην καρδία δεν διαφέρει απο κανενα άλλο success story που εχει καποιο ενδιαφέρον για να γίνει ταινια. Έχει όμως απο κάτω δυο γίγαντες του χώρου που μπορούν να κάτσουν να σου γράψουν και σκηνοθετήσουν τον τηλεφωνικό κατάλογο και πάλι θα είναι η καλύτερη ταινία της χρονιάς. Γιατι δεν είναι ψηλότερα: Παραμένει μια ταινία για το Facebook.
3. Toy Story 3 Δεν είχα δεί κανένα Toy story ολοκληρωμένο μέχρι που κάθησα και είδα και τα τρία μαζί. Η τρίτη συνέχεια ειναι ενα υπέροχο κλεισιμο, τόσο ως μέρος της τριλογίας, όσο και σαν αυτόνομη ταινία. Φυσικά και κλαίω όσες φορές και να το δω. Γιατι δεν είναι ψηλότερα: Γιατι εκει έχει τις πραγματικά καλές ταινίες.
2. Enter The Void Θα το πω ξανα: Τα χρώματα του Enter the Void άφησαν ουλές στη ψυχή μου. Νομίζω είναι το πιο ωραίο πράγμα που έχω δει σε ταινία. Ο Gaspar Noe είναι για μένα ένας σκηνοθέτης που γυρίζει ενα δικό του σινεμά. Και αυτό λειτουργεί τόσο υπέρ, όσο και κατά του, αλλα πάντα μέχρι στιγμής οι δουλειές του αξίζουν να υπάρχουν σε τέτοιες λίστες, στις υψηλότερες θέσεις. Γιατι δεν είναι ψηλότερα: Γιατι δεν ήταν αυτή η πραγματικά καλύτερη ταινία του 2010.
1. Scott Pilgrim vs The World Αυτή η ταινία μου πάτησε όλα τα κουμπιά, αγγιξε όλες τις χορδές μου και παρουσίασε κομματια που θα ορκιζόμουν οτι είναι τις δικής μου ψυχής με τον πιο cool τρόπο possible. Αλλα έκανε και κάτι παραπάνω. Το Scott Pilgrim ειναι το αληθινό Avant Garde της εποχής μας. Μέσα απο τον ξεχωριστό τρόπο που εικονοποιείται το υποσυνειδητο του πρωταγωνιστή, ο Wright επεμβαίνει επανω στον ίδιο τον κινηματογραφικό κώδικα, εισάγωντας ενα σωρό καινούρια στοιχεια και σημειωτικές απο άλλα μέσα. Και το κάνει με έναν καταπληκτικά λειτουργικό τρόπο. Ενας καινουριος τρόπος αφήγησης και damn impressive. This is it. Στο μέλλον θα γράφονται ακαδημαϊκές αναλύσεις γι αυτή τη ταινία.

#blogoscars BEST MOVIE 10-6

	10. Hot Tub Time Machine Είμαι μεγάλος fan των 80ς teen comedies και του John Cusack ως το poster boy αυτών, με το Better off dead να είναι μια απο τις αγαπημένες μου ταινίες της εποχής. Και επίσης, ειμαι πελώριος fan του time-travel sub-genre της επιστημονικής φαντασίας. Οτιδήποτε συνδιάζει αυτα τα δυο βρίσκεται αυτομάτως στη λίστα με τις καλύτερες ταινίες. Kind of ‘end of story’ φαση. Γιατί δεν είναι ψηλότερα: Θα μπορούσε να είναι καλυτερη. Θα μπορούσε να είναι τριλογία ας πούμε.
	9. Easy A Διώρθωση: Ειμαι fan των teen movies γενικότερα, ανεξαρτήτως δεκαετίας. Και είχα μα τη πίστη μου καιρό να δω ένα τετοιο της προκοπής. Αστείο φρέσκο και φοβερά ισορροπημένο χωρίς γελοία redemptions στο τέλος. Οι μαλάκες παραμένουν μαλάκες και η ζωή συνεχίζεται. Also, ο μπαμπάς που θα θέλαμε ολοι να έχουμε ή να γίνουμε. Γιατί δεν είναι ψηλότερα: Γιατι δεν κατάφερε να φτάσει το awesomness του Bring it on, ή του 10 Things I hate about you.
	8. Get him to the Greek Η μόνη Apatow related κωμωδία για φέτος δείχνει οτι αρκει να υπάρχει το όνομά του κάπου για να γίνει πιο αστείο. Αν μια ταινία καταφέρνει να σε κάνει να συμπαθήσεις τις κουραστικές περσόνες τόσο του Hill όσο και του Brand και παράλληλα να έχει σκηνές όπως το furry walls, τότε μιλάμε για μια απο τις πιό αστειες ταινίες της χρονιάς. Γιατί δεν είναι ψηλότερα: Γιατι στο Date Night γέλασα περισσότερο είναι η αλήθεια.
	7. Date Night O Carell και η Fey εχουν φοβερή χημεια. Και μπορεί οι ρόλοι τους να μην απείχαν και πολύ απ’ ο,τι παίζουν τις περισσότερες φορές, αλλα μέσα στην ταινία μου θύμησαν πολλές φορές πόσο καλοί κωμικοί είναι και οι δυο, με σκηνές όπως το hipster νεοϋορκέζικο ζευγάρι στο εστιατόριο. Γιατί δεν είναι ψηλότερα: Ε, καλά πια, στο εφτά ειναι!
	6. Buried Τα έχουμε ξαναπεί αυτά. Αυτή η ταινία ειχε τα πάντα! Μυστήριο, αγωνία, συνομωσίες, άγρια ζώα, εκρήξεις, αεροπλάνα, πόλεμο, τρομοκράτες, παράπλευρες απόψεις, μυστικά, CIA αποστολές και ένα αγχωτικότατο soundtrack. Ένα ολόκληρο, κανονικότατο blockbuster μέσα σε ένα κουτί. Γιατί δεν είναι ψηλότερα: Γιατί υπήρξαν καλύτερες ταινίες φέτος.

#blogoscars BEST MOVIE 20-11

	20. Iron Man 2 Το πρόβλημα με τον Iron Man είναι γνωστό. δεν έχει καλό rogue gallery. Και ήταν αναμενόμενο στο sequel να φανεί αυτο. Σαν μοναδική Marvel ταινία μέσα στο 2010,λειτουργεί περισσότερο σαν υπενθύμηση, “hey, εδώ είμαστε εμείς και ετοιμάζουμε τους Avengers”, παρά σαν αναγκαίο κεφάλαιο στο Marvel movie universe. Γιατί δεν είναι ψηλότερα: Επειδή δεν είναι το πρώτο Iron Man.
	19. Predators Τα δυο AVP μπορεί να είναι διασκεδαστικά μέχρι ένα βαθμό αλλά, για μένα τουλάχιστον, ήταν πάντα ένα Elsewere universe παρά αληθινά κομμάτια της μυθολογίας, τόσο των Predators οσο και των Aliens. Και για να πώ την αλήθεια, δεν περιμενα ποτέ να ξαναδώ τόσο καθαρόαιμη Predator ταινία, που να συνδιάζει τόσο καλά το theme της πρώτης ταινίας χωρίς να την αντιγράφει. Και επίσης kudos που χρησιμοποίησαν ενα τόσο epic science fiction στοιχείο (different planet) κρατώντας την παράλληλα και τόσο down to (another) earth. Γιατί δεν είναι ψηλότερα: Κρατάω την ψηλότερη θέση για όταν θα δούμε πως θα φύγουν απο αυτόν τον γαμημένο βράχο.
	18. Machete Πρώτα απ’ όλα το pure fanboyλίκι της υπόθεσης. Το fake trailer που γυρίστηκε ως κομμάτι μιας awesome ταινίας, γινεται αληθινή ταινία απο μόνο του, πιστή στη παραμικρή λεπτομέρια του Grindhouse genre του. Μεχρι και στο οτι το σενάριο της ταινίας είναι πραγματικά αδιάφορο. Επίσης, ο Trejo αξιζε εδω και χρόνια να σηκώσει μια τέτοια ταινία μόνος του. Γιατί δεν είναι ψηλότερα: Αν ήταν πραγματικές ταινίες απο τα 70s, το Machete δεν θα ήταν απο τις πιο γνωστές. Και αν ήταν, θα ήταν εξαιτίας ενος trailer στη βιντεοκασσέτα μιας αλλης ubercult grindhouse ταινίας.
	17. Blue Valentine Θαύμασα το Blue Valentine για δύο πράγματα. Το πρώτο είναι η λιτότητα με την οποία ήταν δωσμένη η κλασική ιστορία ζευγαριού στο τέλος του σχοινιού τους. Μια λιτότητα που έχει γίνει αναγκαία στο μέσο, μιας και όλοι μας εχουμε πια εκπαιδευτεί καλά σε αυτό, και που την παρατήτησα και σε άλλες ταινίες της χρονιάς. Το δεύτερο πράγμα ήταν τα credits του. Γιατί δεν είναι ψηλότερα: Αυτή η ίδια λιτότητα μπορεί καμια φορά να σου αφήσει ενα αίσθημα ανικανοποίησης.
	16. How to Train your Dragon Τα animations της Dreamworks δεν καταφέρνουν ποτέ να φτάσουν τα μεγαλεία της Pixar στο storytelling, αλλα πάντοτε μου αφήνουν μια καλύτερη γεύση απ’ όσο αρχικά περίμενα και στο τέλος μου αρέσουν περισσότερο απο της Disney, που έχει να μου δώσει καλή ταινία απο το Atlantis. Μου άρεσε επίσης η ποικιλία στους δράκους. Γιατί δεν είναι ψηλότερα: Γιατι παραμένει μια παιδική ταινία, με τους δράκους να έχουν cute και παράξενες φατσούλες.
	15. Greenberg Είναι πάντα καλοδεχούμενες τέτοιες ταινίες, για μαυρα πρόβατα που γυρνάν στο μέρος που μεγάλωσαν για να βρούν τον εαυτό τους, ειδικά αν παίζουν αγαπημένοι ηθοποιοι. Plus το οτι ήταν ενας ταιριαστός ρόλος για τον Stiller, μακριά απο τις κοινοτοπίες του Parents και του μουσείου. Γιατί δεν είναι ψηλότερα: Γιατι ειναι μια ταινία, για μαυρα πρόβατα που επιστρέφουν στο μέρος που μεγάλωσαν για να βρουν τον εαυτό τους.
	14. The Town Είπαμε, καλύτερη αστυνομική που έχω δεί εδώ και καιρό. Το να ξέρεις να υπηρετείς σωστα το genre σου είναι ενα skill απο μόνο του, και ο Affleck γυρισε ενα παραδοσιακό αστυνομικό θρίλλερ, αφήνοντας το να ξεχωρίσει μεσα απο το σενάριο του και όχι με κινηματογραφικούς εκμοντερνισμούς. Γιατί δεν είναι ψηλότερα: Οι αστυνομικές ταινίες δεν ήταν ποτέ το αγαπημένο μου genre. Τις περισσότερες φορές ευχάριστες, αλλα σπάνια no1 material.
	13. Let me In Δεν θα συγκρίνω. Δεν υπάρχει και λόγος εξάλλου. Το μόνο πράγμα που είδα να λέιπει όσο θυμάμαι απ’ το original ειναι το παιδικο της nudity. Σαν αυτόνομη ταινία, μια απο τις καλύτερες vampire movies, απο έναν σκηνοθέτη που μας έδειξε οτι ξέρει να χειρίζεται το βασανιστηκά αργό και ατμοσφαιρικό shooting, όσο το παρανοϊκά αγχωμένο. Γιατί δεν είναι ψηλότερα: Γιατι, όπως και το original, μου έδωσε μια αίσθηση τραβηγμένου short movie. Επίσης, οταν κάτι ειναι τόσο κοντά στο original μιλάμε πια για elaborate μεταγλώττιση και όχι remake.
	12. Inception Συμφωνω 100% με όσους δεν τους άρεσε το Inception, για όλους τους λόγους που δεν τους άρεσε. Κακή ταινία πάντως δεν την λες. Παραμένει δουλειά ενός καταπληκτικού σκηνοθέτη με ένα ενδιαφέρον σενάριο, όπως και να αποδόθηκε, και μερικά καταπληκτικά visuals. Μερικά. Γιατί δεν είναι ψηλότερα: Αν η ταινία ήταν τόσο ενδιαφέρουσα όσο οι δεκάδες αφίσες της, θα ήταν.
	11. Kick-Ass Αρχίζει με την ιδεα του ρεαλιστικού σούπερ ήρωα στον πραγματικό κόσμο, αλλα γρήγορα καταλήγει σε μια full comic book superhero fantasy ταινία, με την βοήθεια του Cage και της κόρης του. Και δεν το πιστεύω οτι ο Cage κατάφερε τελικά να παίξει τον Batman. Και με μουστάκι nevertheless. Γιατί δεν είναι ψηλότερα: Δεν είναι απο τις ταινίες που σου μένουν, αν εξαιρέσεις το supporting cast.

#blogoscars A’ Γυναικείος

10. Natalie Portman – Black Swan
Αν το 1 σημαίνει “επαιξε καλύτερα απ’ όλες”, τοτε το 10 σημαίνει “επαιξε”.



9. Tilda Swinton – I am love
Whatever. Ηταν στα Ιταλικά και τρώγανε συνέχεια.



8. Angelina Jolie – Salt
Τι εννοείτε ‘δεν ήταν καλή’? Στο πρωτο μέρος της ταινίας ετρεχε φοβισμένη με ξανθά
μαλλιά. Αν αυτό δεν σημαίνει καλή ηθοποιός, δεν ξέρω τι είναι. Εμένα πάντως με
έπεισε οτι δεν ειχε ιδεα τι της γινόταν.
 

 
7. Mary Elizabeth Winstead - Scott Pilgrim vs the world
Ηταν το μόνο πράγμα που μου άρεσε στο Death proof (as in “pause και googlesearch” φάση).
Είναι επίσης πιο όμορφη απ’ οτι ήταν στο Scott Pilrgim. Άλλο ενα δείγμα καλής ηθοποιίας.
 

 
6. Tina Fey - Date night
Στην πραγματικότητα ο ρόλος της στο Date Night ηταν μια πιο toned down version
του κλασικού της χαρακτήρα, αλλα ακόμα κι αυτο το θεωρώ progress για την Τίνα.
Also, “I only have one question, don’t judge me. What is a flashdrive?”
 

 
5. Michelle Williams - Blue Valentine
Δεν ειμαι σίγουρος αν οι ερμηνείες της ειναι αποτέλεσμα καλής ηθοποιίας ή αν όντως
η ίδια υποφέρει απο χρόνια κατάθλιψη, κυρίως επειδή δεν την έχω δει πραγματικά
χαρούμενη πουθενά. Εμφαση στο ‘πραγματικά’.
 
 
 
4. Hailee Steinfeld - True grit
Θεωρούμε καλό παίξιμο σε ένα παιδί να μπορεί να παίξει σαν ενηλικας και, ναι ειναι
δυσκολο. Κυρίως γιατι μιμεισαι συμπεριφορα και συναισθηματα αντι να τα τραβας απο
την προσωπική σου εμπειρία.
 

 
3. Chloe Moretz - Let me in
Αλλα το να παιζεις καλά σαν παιδί ειναι πιο δύσκολο νομίζω. Ειδικά ένα παιδι που
εχει παραμεινει δώδεκα for a very long time. Η ενα παιδί που μαθαίνει τη ζωη μεσα απο
bullet shooting training και live violence for that matter. Εξ ου και η πρωτιά της στο Β’
 

 
2. Emma Stone - Easy A
Σίγουρα ο πιο entertaining Α γυναικείος της χρονιάς. Βοηθάει και η ταινία βεβαια.
 

 
1. Jennifer Lawrence - Winter's bone
Κάπως μου θύμιζε την Kirsten Dunst του Drop dead gorgeous. Θα μπορούσε να είναι αυτο
το χάρουμενο και ανέμελο κορίτσι αν δεν συνεβαινε, well, η ζωη της. I guess it’s just me.

#blogoscars SPECIAL LIST: Worst Movies 10-1

10. The Sorcerer's Apprentice
Τώρα, σοβαρά, γιατι? Ασε που δεν θυμάμαι τίποτα. Μόνο με τραυματική εμπειρία
εξηγείται αυτο.
 

 
9. Tooth Fairy
Dwayne, η αγάπη μου για σένα είναι γνωστή, αλλά όπως έλεγα και για την Bell αυτοί
οι δρόμοι δεν σε βγάζουν πουθενά. Είδες να κατάφερε τιποτα ο Diesel με το Pacifier?
 

 
8. Gulliver's Travels
Πόσες “αντιπαθής looser που γίνεται άνθρωπος” ταινίες πρέπει να φτιάξει ο Jack Black
μέχρι να μάθει ο ίδιος το μάθημα του και να γίνει κι αυτός? Και τι μαλακία ήταν αυτό με
το ρομπότ? Totally unrealistic!
 

 
7. The Human Centipede
Ναι, δεν είναι το πρώτο μου thriller ξέρεις. Αν θες να με εντυπωσιάσεις push it to the limit,
μη μου δείχνεις τις ερωτικές σου φαντασιώσεις. Παιρνει πόντους επεδη μοιάζει με κακό
σκουπίδι απο τα 70s αλλα δυστυχως είναι κακό σκουπίδι απο τα 70s.
 

 
6. Knight and Day
Αυτό ήταν να υποθέσω το movie version της διαφημισης της Coca Cola light. Δεν
καταλαβαίνω γιατί χρειάζονται τόσες εκρήξεις στο ρομάτζο σας. Πόσο ανοργασμικές πια?
 

 
5. Skyline
Είμαι σίγουρος πως, σε κάποια άλλη μεριά της πόλης διαδραματιζόταν παράλληλα μια
πιο ενδιαφέρουσα ταινία. Ισως την δούμε φέτος.
 

 
4. The Book of Eli
Κι άλλο ξερατό. Ντενζέλ έχεις αρχίσει να γίνεσαι πολύ αντιπαθής.
 

 
3. The karate kid
Κοίτα μπαμπά πόσο μπορώ να ανοίξω τα πόδια μου, και please don’t take that
the wrong way. Also, Jackie Chan, get a job.
 

 
2. Alice in Wonderland
Φυσικά και δεν το είδα. Αλλά έχω δει τον Σκαθαροζούμη 23 χρόνια πριν.
ΤΑ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ ΤΑ ΑΛΟΓΑ ΟΤΑΝ ΓΕΡΑΣΟΥΝ, ΑΚΟΥΣ?

Alice in Wonderland. The ‘making of’

 
1. The Last Airbender
Χειρότερη ταινία, μεγαλύτερη απογοητευση και παράδειγμα του πως και το πιο ωραίο
original υλικό μπορεί να αποδοθει με τα πάντα να είναι λάθος. IN 3D! Κάθε ταινία, όσο
χάλια και να είναι, κάτι σου δίνει να πιαστείς. “Τουλάχιστον το [τάδε] της ηταν καλό”.
Εδώ δεν υπάρχει τίποτα. Όλα δωσμένα με τον πιο απογοητευτικό τρόπο μεταφέροντας
μια απο τις καλύτερες animation σειρες των τελευταίων χρόνων σε μια αψυχη αποτυχία.
More like, The Crap Crapcrapper.
 

Bad movies I can’t forget

 

Χάζευα το blog της @Pennyrose πριν λίγο, και θυμόμουν τα δικά μου χρόνια, στην προ-ιντερνετ εποχή, που ψαχούλευα σε αραχνιασμένα ράφια βιντεοκλαμπών να βρω τις καλύτερες και χειρότερες ταινίες sci-fi & horror, και σημειωνα ποιες έχω δεί στο ευρετήριο του βιβλίου 365 νύχτες τρόμου. Μια πορεία που ξεκίνησε στο γυμνάσιο και τελείωσε κάπου στα 21, οπου είχαμε πια καθιερώσει μια νύχτα της βδομάδας σε crapfest με 3-4 ταινίες την κάθε φορά. Και ενα απο αυτά τα βράδια χτυπήσαμε χρυσάφι…

Well, χτυπησαμε χρυσάφι δυο φορές μιας και στο ίδιο batch ταινιών υπήρχε και το Braindead του Peter Jackson (“του τυπου που εκανε το hevenly creatures” οπως τον ξεραμε τοτε), το οποίο μόλις καταλάβαμε οτι είναι κάτι actually καλό, το σταματήσαμε να το δούμε καποια άλλη στιγμή. Kαι βάλαμε το At the Edge of Hell.

To “At the edge of hell”, που οπως βλέπω τώρα στο IMDB είναι πιο γνωστό ως “Rock n roll nightmare” είναι μια ταινία του ‘87 για μια poser μπαντα, τους Tritons, που πηγαίνουν σε ένα μυστήριο σπίτι να ηχογραφήσουν τον δίσκο τους or something, κάνοντας πρόβες στημένοι στην κάμερα (το soundtrack της ταινίας επίσης απο τον writer/protagonist). Γενικά η ταινία είναι αδιάφορη και βαρετή, με τα μέλη της μπάντας να εξαφανίζονται σταδιακά για να μάθουμε αργότερα οτι μεταμορφώθηκαν σε sock puppets. Αλλα ακόμα δεν εχουμε ιδέα τι σκατά συμβαίνει, όσπου φτάνει η σκηνή του φινάλε, όταν στο σπίτι εχουν μέινει μόνο ο ξανθός frontman πρωταγωνιστής και μια γκομενα. Και τα χαστούκια δεν σταματάνε μεχρι τα credits.

 

the final battle

 

Τόσα χρόνια μετά, συνεχίζω να πιστεύω οτι υπάρχει ενα φοβερό ingenuity πίσω απο αυτό το, εντελώς απροειδοποίητο φινάλε. “Just character I drew out of horror movies”? Come on!

#blogoscars Α’ Αντρικού

10. Sylvester Stallone - The Expendables
Χρόνια τώρα, ο κάποτε κουρασμένος και irrelevant Stallone έχει θυμηθει
σε τι είναι καλός και φροντίζει να μας το θυμίζει και μας.
 

 
9. Robert Downey Jr. - Iron man 2
Κυρίως λόγω της πρώτης ταινίας, αλλά και εδω ο κύριος Τζούνιορ παραμένει μια
απ’ τις καλύτερες αποδοσεις χάρτινου ηρωα στη μεγάλη οθόνη. Εκεί ψηλά με τον
J.J. Jameson του Simmons και τον Commisioner Gordon του Oldman.
 

 
8. Danny Trejo – Machete
Τον αγαπάμε όπου κι αν εμφανιστεί. Ειναι παράλογο να λέιπει απο εδώ.
 

 
7. Michael Cera - Scott Pilgrim vs the world
Ο Cera δεν είναι καλός ηθοποιός. Κι αν είναι, δεν μας το έχει δείξει ακόμα.
Απλά παίζει πάντα αγαπημένους ρόλους. Apples and oranges δηλαδή.
 

 
6. Casey Affleck - The Killer Inside Me
Scary Casey. Poor Jessica…
 

 
5. James Franco - 127 hours
Οχι τόσο κακή ταινία όσο λένε, απλά είναι του Boyle. There’s your problem.
 

 
4. Ben Stiller - Greenberg
Σιχαίνομαι να βλέπω τον Stiller να παίζει νερόβραστους τυπικούς ρόλους όπως
meet the parents και κάτι Envy παλιότερα.
 

 
3. Jeff Bridges - True grit
Ένας καθηγητης μου στο πανεπιστήμιο έλεγε πως οταν δεν καταλαβαίνεις τι
λένε απολαμβάνεις καλύτερα το παίξιμο και αλλα στοιχεία της ταινίας.
 

 
 
2. Ryan Reynolds – Buried
Πόσες φορές θα το πούμε? Όλη η ταινία στη φάτσα του.
 

 
1. Ryan Gosling - Blue Valentine
Η αλήθεια είναι οτι δεν είχα αληθινό no1 γι αυτή τη λίστα. Αλλα περίμενα να δω
και το Blue Valentine πριν την γράψω. Η Michelle Williams δεν θα είναι τόσο τυχερή.