Top 10: Best moments in games

Ολη αυτη η κουβεντα για το Bioshock μου εφερε θυμησες απο αλλα, καλυτερα παραδειγματα storytelling. Χωρις πολλες κουβεντες λοιπον, οι 10 καλυτερες στιγμες σε παιχνιδια που ενιωσα οτι ανταμοιβομαι για τις ωρες που εχω ξοδεψει παιζοντας. ξαναλεω, το top 10 αυτο ειναι κυριως story-wise μιας και το ιδιο το gameplay ενος παιχνιδιου μπορει να ειναι πολλες φορες αρκετο απο μονο του.

Oh, by the way, να ειστε σιγουροι οτι θα υπαρχουν πολλα heavy spoilers πιο κατω οποτε, προσοχη.

10. Oblivion - A brush with death quest
Οχι ακριβως μερος της ιστοριας αλλα scripted nevertheless, το Brush with death με εκανε να λατρεψω το Oblivion ακριβως επανω στη στιγμη που ολο μου το ενδιαφερον ειχε χαθει. Το λαθος που ειχα κανει ηταν να αρχισω να παιζω με τον ιδιο τροπο που ειχα παιξει το Morrowind παλιοτερα. Δηλαδη να παρω τα ορη και τα λαγκαδια και να εξερευνησω ολο τον κοσμο πριν πιαστω με το main quest. Αυτο, απ' οτι ανακαλυψα στην πορεια, δεν ειχε το ιδιο effect που ειχε στον προκατοχο του. Περισσοτερα γι αυτο πιο κατω.

9. F.E.A.R. - Paxton Fettel is dead.
ΟΚ, εχεις ξοδεψει απειρες ωρες σε αυτο το υβριδιο japanese horror movie και S.W.A.T. action game και εχεις ξενερωσει απιστευτα απο την συνεχη αποτυχια του να σε κανει να τρομαξεις. Το gameplay απο την αλλη ειναι διασκεδαστικοτατο οποτε συνεχιζεις να παιζεις με σκοπο να φτασεις eventually στον μεγαλο κακο, οπου περιμενεις να εχεις μια τεραστια μαχη και να σωσεις και την damsel in distress. Και με το που τον βρισκεις, η damsel που λεγαμε ειναι ηδη νεκρη, ο κακος σου ζηταει να τον σκοτωσεις, τον πυροβολεις μια φορα στο κεφαλι και πεφτει κατω και ολα τα drones του μενουν ανενεργα χωρις αυτον να τα κατευθυνει τηλεπαθητικα. ΟΚ... now what? Εκει ηταν η πρωτη φορα που πραγματικα τρομαξα στο F.E.A.R. μιας και δεν ηξερα τι με περιμενει. Και μιλωντας για το F.E.A.R. πρεπει να αναφερω την καταπληκτικη σκηνη του τελους του. Μπορει να ηταν too little, too late αλλα καταφερε να ανεβασει το παιχνιδι μερικες θεσεις πιο πανω στην εκτιμηση μου.

8. The Dig - The journey to Cocytus
Ah, The Dig. Αγαπημενο golden age adventure με τις υπογραφες τοσο της LucasArt οσο και του ιδιου του Steven Spielberg. Και ενω ολο το παιχνιδι ειναι spotless σεναριακα, η εισαγωγη και μονο φτανει για να σε γεμισει μαγεια και να αποτυπωσει για παντα το The Dig στην καρδια σου.

7. Morrowind - Getting yourself lost
Οκ, αυτο δεν ειναι τοσο σεναριακο, αλλα αν σκεφτεις πως, περα του main quest, το σεναριο τετοιων παιχνιδιων ειναι το οτι δεν εχουν σεναριο, it's ok.
Οποτε, εχω ξεκινησει να παιζω και αρχιζω οπως ειπα παραπανω για το Oblivion να τριγυρνω ασκοπα και να γνωριζω το περιβαλλον μου. Φυσικα, μιλαμε για το Morrowind το οποιο δεν ειχε ουτε ανοιχτο χαρτη, ουτε waypoints ουτε τιποτα και τα παντα επρεπε να τα ανακαλυψεις μονος σου. Αφησα λοιπον την τελευταια πολη πισω μου και αρχισα να προχωρω μεχρι να βρω την επομενη. Ελα ομως που δεν την εβρισκα. Μετα απο μερες, βρισκω τον εαυτο μου στη μεση του πουθενα, με το inventory μου φισκα, το life and mana μου στο μηδεν, χωρις σιροπια και αηδιες και χωρις φυσικα proper skills μιας και ημουν ακομα level too-small-to-mention. Και τοτε, μεσα στη νυχτα, ειδα στον οριζοντα να ξεπροβαλλουν τα κτιρια της Vivec. Ξερω οτι ακουγεται πολυ geek αλλα ενιωσα τοτε οτι πραγματικα βρισκομαι σε αυτον τον κοσμο, κατι που λιγα games καταφεραν να μου το δωσουν.

6. Knights Of The Old Republic - You are Revan
Ε, ναι. Μπορει στη θεωρεια να μην ηταν τιποτα περισσοτερο απο ενα variation του 'I am your father' αλλα ηταν καλογραμμενο, με ολη τη μαγεια της original Star Wars τριλογιας και δικαιως εχει τον τιτλο του καλυτερου Star Wars game των τελευταιων χρονων.

5. Psychonauts - Lungfishopolis
Τι τελειο game! Μια μικρη παυση για να πω ευχαριστω για αλλη μια φορα στον Dim που με πιεσε να το παιξω πολυ μετα απο οταν βγηκε. Right, Psychonauts λοιπον. Δυσκολο να διαλεξω αγαπημενη στιγμη αλλα αν επρεπε, το Lungfishopolis ηταν το level που με εκανε να παω να ξυπνησω την Μελ και να τη συρω στο σαλονι για να το δει. Οποτε ναι, αυτο, με πολυ κοντα το Milkman Conspiracy.

4. The Longest Journey - The whole fucking game
Ναι ΟΚ, μιλαμε για το αγαπημενο μου adventure οποτε δεν θα μπορουσα να εχω 'αγαπημενη' σκηνη μιας και απο την αρχη μεχρι το τελος νιωθεις οτι ανταμοιβεσαι που παιζεις. Αλλα και παλι, αφου μιλαμε για αγαπημενες στιγμες και οχι παιχνιδια θα πω την τελευταια σκηνη του παιχνιδιου, μονο και μονο επειδη με κανει καθε φορα που το παιζω να κλαιω.
...Απο ευτυχια.

3. Half Life 2, episode 0ne - The first five minutes.
Στα οποια πεντε πρωτα λεπτα αναφωνησα "ΝΑ πως γραφονται τα παιχνιδια"
Ε, Να λοιπον. Να πως κανεις integrate την ιστορια σε ενα FPS χωρις να βαζεις ολη την ωρα τον παιχτη σε pause για να δει cut-scenes και χωρις να καθεσαι να μαζευεις journals, for fuck's sake. Μετα απο δυο χρονια που ειχαν περασει απο τοτε που επαιξα το HL2 και μετα απο πολλα καινουργια και 'καλυτερα' παιχνιδια, εβαλα να παιξω το episode one για να θυμηθω γιατι το HL2 ειναι το καλυτερο παιχνιδι ever.

2. Jade Empire - He IS The Glorious Strategist.
"You have made me proud. Everything has gone as it should. Your abilities have grown immensely, but it also does my heart good to see that you have remembered the basics of what I taught. Even the flaws."
Nuff said. Το σαγονι μου δεν ξαναγυρισε ποτε στην ιδια θεση που ηταν απο τοτε.

1. Gabriel Knight 3 - The Ending.
Μετα απο ενα ολοκληρο παιχνιδι με την πλοκη του απλωμενη σε 40 σημεια και πηδωντας απο το ενα theme στο αλλο, ερχεται το τελος για να τα δεσει ολα μαζι, κανοντας το Gabriel Knight 3 ενα απο τα πιο καλογραμμενα παιχνιδια ever που, αν το ειχε παιξει ο Dan Brown οχι μονο δεν θα τολμουσε να γραψει το DaVinci Code του αλλα θα σερνοταν πισω στη μιζερη τρυπα απο την οποια βγηκε και θα μας αφηνε ησυχους. 10 χρονια μετα, παραμενει αξεπεραστο δειγμα γραφης, οχι μονο σε game αλλα γενικοτερα.