Πολύ gaming αυτό το καιρό και τα καλύτερα ακόμα έρχονται. Μέσα στο Beta testing weekend του Star Wars: The Old Republic κατάφερα να φτάσω τρείς χαρακτήρες σε level 12 και να παίξω ενα παιχνίδι που περίμενα καιρό. Οι εντυπώσεις μου μικτές, όπως και το ίδιο το SWTOR.
Η επαφή μου με τα ΜΜΟ δεν είναι μεγάλη. Αρχίζει και σταματά με λίγους μήνες στο Star Wars Galaxies, κάποια χρόνια πριν, και ενω πέρασα πολυ ωραία όσο κράτησε, φροντίζω να μένω μακριά απο τέτοια παιχνίδια για πολλους λόγους, και ενας απο αυτους είναι και η ελλειψη ιστορίας. Επίσης, σιχαίνομαι να διαβάζω κείμενα. Το SWTOR ερχεται με τρία σημαντικά plus: Full voice acting quests και προσωπικό storyline στον κάθε χαρακτήρα, το συμπαν των πολυαγαπημένων KOTOR και το όνομα της Bioware, συνώνυμο σεβασμού στα story-driven games. Αυτα είναι μεν αρκετά για να το ξεχωρίσουν απο τα άλλα MMOs εκει έξω και, παιζοντάς το, ειναι πολλές οι φορές που νομίζεις οτι παίζεις ενα single player game. Καποια storylines εχουν ενδιαφέρον, το voice acting ειναι πολύ καλό, και γενικά είναι αλλιώς να σου το δίνουν το quest με προφορικό λόγο ρε φίλε. Ακόμα κι αν είναι το πιο generic. Βέβαια, επειδή είναι online, μοιαζει σαν ένα παλιό single player, και παρόλο που ξέχασα την υπαρξη του Skyrim για τρεις μέρες, όταν γυρισα πίσω σε αυτό ήταν σαν να γυρνάω στον "αληθινό κόσμο" απο τη διαφορά στα γραφικά και στη λεπτομέρια.
Το online κομμάτι του στο θυμίζουν συνήθως οι 10 PCs γυρω απο τον κάθε quest-giver, αλλά μετά αρχίζει το cut scene και σου λέει οτι έσυ είσαι ο μοναδικός και ηρεμείς και πάλι. Και η παρέα στα μπουντρούμια δεν είναι άσχημη. Κάνοντας αποστολές σε group παιρνουν ολοι μέρος στις κουβέντες και κερδίζεις social points με τα οποία αγοράζεις και χρησιμοποιεις καποια special items. Παίξαμε το μεγαλύτερο μέρος του Jedi storyline μαζί με τον @DukeOGlue κάνοντας αποστολές μαζί και βλέποντας ως παρατηρητές ο ένας το class quest του άλλου. Βαζοντας και skype, ουσιαστικά είναι σαν να παίζεις ενα action adventure με παρεα, αλλα αντι να κάθονται παθητικά διπλα στον καναπέ, παιρνουν μερος στο παιχνίδι. καπως έτσι πρεπει να ήταν το Legend of Zelda: Four Swords.
Ξεκίνησα απο τους Jedi, γιατι για μένα τουλάχιστον αυτοι και οι Sith είναι το Star Wars. Απο την άλλη, jedi παίζεις σε κάθε άλλο SW game και ειναι απο τα πιο βαρετες και επαναλαμβανόμενες ιστορίες. Ασε που τους γράφουν σαν τα αρκουδάκια της αγάπης. Τουλάχιστον στα παλιότερα KOTORs ή στο Jedi Knight υπήρχε μια ιστορία πίσω απο σένα και αργούσες να πάρεις το lightsaber σου. Εδω φαίνεται να έδωσαν εμφαση στο πόσο βαρετοί φλώροι είναι. Καποια generic επιδρομή καποιων generic πλασμάτων σε βαζουν σε διαδοχικές αποστολές, κανοντας τους πάντες γύρω σου να σε επαινούν. Στο τέλος, δε θυμάμαι καν τι πρέπει να κάνω. Απλά ακολουθώ τα βελάκια. Ασε που το fighter class τους ειναι πολυ αδύναμο. Στο ίδιο level, η Jedi consular του Dim εκανε πολυ περισσότερο damage απο την Jedi knight μου και μόνος τα βρήκα σκούρα πολλές φορές.
Το παίξιμο στη Sith μεριά ήταν πολύ πιο διασκεδαστικό. Οι μάχες, κοντά στην ψυχοσύνθεση των Sith ηταν πιο νευρικές και χορταστικές, το γράψιμο τους είχε σκέρτσο και η ιστορία τους ήταν γεμάτη δολοπλοκίες και ιντριγκες. fun. Και είχε και αρκετές αποστολές που δεν εβγαιναν χωρίς παρέα, δινοντας σου ευκαιρίες για καλύτερο level up. Αλλά εκεί που χάρηκα παιχνίδι ηταν ο Smuggler. Πρώτα απ' όλα η ιστορία ήταν πολυ προσωπική και σε εβαζε περισσότερο απο τις άλλες στο κόσμο του SWTOR. Σου εκλεψαν το σκάφος. Στο 70% των διαλόγων υπήρχε η επιλογή "I just want my damn ship back" και το υπόλοιπο γράψιμο ήταν αστείο και γενικά στο ύφος του Han Solo. Ο αλήτης με τη χρυση καρδιά. Επίσης ειναι και ο μόνος λόγος που θέλω να ξαναπαίξω και να δω πως θα παει η ιστορία του και πότε θα πάρει το σκάφος του πίσω.
Γύρω στο level 10 φευγεις απο τον αρχικό σου πλανήτη και πριν πας στον επόμενο μπορείς να παρεις το special class σου και crafting skills. Δε ξερω πόσο ανοίγει το παιχνιδι μετά που παίρνεις δικό σου σκαφος αλλα μέχρι εκει το online κομμάτι του μοιάζει μικρο και το single player αρκετά linear. Τα group quests εχουν πλάκα αλλα το μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού τελικά το παίζεις μόνος και το single player experience δεν θα φτασει ποτέ πραγματικά single player games οπως το Mass Effect 3 της ιδιας εταιρίας που αναμένεται. Σίγουρα θέλω να το ξαναπιάσω στα χέρια μου αλλα δεν νομίζω τελικά να το κρατήσω για πολύ καιρό. Πότε βγαίνει είπαμε το Mass Effect 3?
Next: I'm Batman
Η επαφή μου με τα ΜΜΟ δεν είναι μεγάλη. Αρχίζει και σταματά με λίγους μήνες στο Star Wars Galaxies, κάποια χρόνια πριν, και ενω πέρασα πολυ ωραία όσο κράτησε, φροντίζω να μένω μακριά απο τέτοια παιχνίδια για πολλους λόγους, και ενας απο αυτους είναι και η ελλειψη ιστορίας. Επίσης, σιχαίνομαι να διαβάζω κείμενα. Το SWTOR ερχεται με τρία σημαντικά plus: Full voice acting quests και προσωπικό storyline στον κάθε χαρακτήρα, το συμπαν των πολυαγαπημένων KOTOR και το όνομα της Bioware, συνώνυμο σεβασμού στα story-driven games. Αυτα είναι μεν αρκετά για να το ξεχωρίσουν απο τα άλλα MMOs εκει έξω και, παιζοντάς το, ειναι πολλές οι φορές που νομίζεις οτι παίζεις ενα single player game. Καποια storylines εχουν ενδιαφέρον, το voice acting ειναι πολύ καλό, και γενικά είναι αλλιώς να σου το δίνουν το quest με προφορικό λόγο ρε φίλε. Ακόμα κι αν είναι το πιο generic. Βέβαια, επειδή είναι online, μοιαζει σαν ένα παλιό single player, και παρόλο που ξέχασα την υπαρξη του Skyrim για τρεις μέρες, όταν γυρισα πίσω σε αυτό ήταν σαν να γυρνάω στον "αληθινό κόσμο" απο τη διαφορά στα γραφικά και στη λεπτομέρια.
Το online κομμάτι του στο θυμίζουν συνήθως οι 10 PCs γυρω απο τον κάθε quest-giver, αλλά μετά αρχίζει το cut scene και σου λέει οτι έσυ είσαι ο μοναδικός και ηρεμείς και πάλι. Και η παρέα στα μπουντρούμια δεν είναι άσχημη. Κάνοντας αποστολές σε group παιρνουν ολοι μέρος στις κουβέντες και κερδίζεις social points με τα οποία αγοράζεις και χρησιμοποιεις καποια special items. Παίξαμε το μεγαλύτερο μέρος του Jedi storyline μαζί με τον @DukeOGlue κάνοντας αποστολές μαζί και βλέποντας ως παρατηρητές ο ένας το class quest του άλλου. Βαζοντας και skype, ουσιαστικά είναι σαν να παίζεις ενα action adventure με παρεα, αλλα αντι να κάθονται παθητικά διπλα στον καναπέ, παιρνουν μερος στο παιχνίδι. καπως έτσι πρεπει να ήταν το Legend of Zelda: Four Swords.
Ξεκίνησα απο τους Jedi, γιατι για μένα τουλάχιστον αυτοι και οι Sith είναι το Star Wars. Απο την άλλη, jedi παίζεις σε κάθε άλλο SW game και ειναι απο τα πιο βαρετες και επαναλαμβανόμενες ιστορίες. Ασε που τους γράφουν σαν τα αρκουδάκια της αγάπης. Τουλάχιστον στα παλιότερα KOTORs ή στο Jedi Knight υπήρχε μια ιστορία πίσω απο σένα και αργούσες να πάρεις το lightsaber σου. Εδω φαίνεται να έδωσαν εμφαση στο πόσο βαρετοί φλώροι είναι. Καποια generic επιδρομή καποιων generic πλασμάτων σε βαζουν σε διαδοχικές αποστολές, κανοντας τους πάντες γύρω σου να σε επαινούν. Στο τέλος, δε θυμάμαι καν τι πρέπει να κάνω. Απλά ακολουθώ τα βελάκια. Ασε που το fighter class τους ειναι πολυ αδύναμο. Στο ίδιο level, η Jedi consular του Dim εκανε πολυ περισσότερο damage απο την Jedi knight μου και μόνος τα βρήκα σκούρα πολλές φορές.
Το παίξιμο στη Sith μεριά ήταν πολύ πιο διασκεδαστικό. Οι μάχες, κοντά στην ψυχοσύνθεση των Sith ηταν πιο νευρικές και χορταστικές, το γράψιμο τους είχε σκέρτσο και η ιστορία τους ήταν γεμάτη δολοπλοκίες και ιντριγκες. fun. Και είχε και αρκετές αποστολές που δεν εβγαιναν χωρίς παρέα, δινοντας σου ευκαιρίες για καλύτερο level up. Αλλά εκεί που χάρηκα παιχνίδι ηταν ο Smuggler. Πρώτα απ' όλα η ιστορία ήταν πολυ προσωπική και σε εβαζε περισσότερο απο τις άλλες στο κόσμο του SWTOR. Σου εκλεψαν το σκάφος. Στο 70% των διαλόγων υπήρχε η επιλογή "I just want my damn ship back" και το υπόλοιπο γράψιμο ήταν αστείο και γενικά στο ύφος του Han Solo. Ο αλήτης με τη χρυση καρδιά. Επίσης ειναι και ο μόνος λόγος που θέλω να ξαναπαίξω και να δω πως θα παει η ιστορία του και πότε θα πάρει το σκάφος του πίσω.
Γύρω στο level 10 φευγεις απο τον αρχικό σου πλανήτη και πριν πας στον επόμενο μπορείς να παρεις το special class σου και crafting skills. Δε ξερω πόσο ανοίγει το παιχνιδι μετά που παίρνεις δικό σου σκαφος αλλα μέχρι εκει το online κομμάτι του μοιάζει μικρο και το single player αρκετά linear. Τα group quests εχουν πλάκα αλλα το μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού τελικά το παίζεις μόνος και το single player experience δεν θα φτασει ποτέ πραγματικά single player games οπως το Mass Effect 3 της ιδιας εταιρίας που αναμένεται. Σίγουρα θέλω να το ξαναπιάσω στα χέρια μου αλλα δεν νομίζω τελικά να το κρατήσω για πολύ καιρό. Πότε βγαίνει είπαμε το Mass Effect 3?
Next: I'm Batman
2 comments:
"I just want my damn ship back!"
(Πόσο ήθελα να παίξω το Four Swords όταν πρωτοβγήκε...!)
Συμπεραίνω πως ούτε εσύ μπορείς να logάρεις από τότε ε; Γιατί εγώ έχω patchάρει το Launcher 4-5 φορές, αλλά ποτέ δε μου ανοίγει το "Play".
Πάντως δεν ξέρω αν είμαστε το κατάλληλο κοινό για MMO. Είμαστε και οι δύο πολύ story driven και τα MMOs κρίνονται περισσότερο από το endgame τους. Ομολογουμένως βέβαια, έχω δει πολύ μικρό μέρος του συνολικού παιχνιδιού για να μπορώ φέρω άποψη κι ίσως αν αρχίσουν να μπλέκουν όλα τα storylines μαζί να γίνει ενδιαφέρον.
Πάντως, ενώ δεν ένιωσα καμία στιγμή να κάνω grind, δεν αισθάνθηκα και ποτέ να διασκεδάζω. Μοναδική εξαίρεση ήταν ίσως το Heroic Quest που κάναμε, και το τεράστιο robot που σφάξαμε χρησιμοποιώντας μέχρι και την τελευταία ρανίδα του HP μας. Κατά τ'άλλα απλά περπατούσα, έβρισκα τέρατα, πατούσα όλα τα spells μου rince & repeat. Δε χρειάστηκε ποτέ να σκοτώσω 500 βίσωνες για να πάρω level ή για να μαζέψω αρκετά μουσούδια, αλλά παρόλ'αυτά η εμπειρία σαν σύνολο μου φάνηκε βαρετή και μονότονη.
Άσε που, σε μιάμιση μέρα παιχνίδι, δεν μπόρεσα να νιώσω πως "βρίσκομαι" στο SW Universe.
Ναι, το έλεγε και στον launcher οτι οι weekend testers τελειωσαν με τις υποχρεωσεις τους και δεν θα μπορουν να ξαναπαίξουν.
Αυτό εννοούσα λέγοντας οτι δεν είναι αρκετά μεγάλο (μεχρι όσο παιξαμε) το online κομμάτι. Δεν είναι ενα παιχνίδι που ζείς εκει μέσα, κανεις σπίτι, δουλευεις, παντρευεσαι ή -προς θεου- κάνεις roleplay. Στο galaxies εμεινα βδομάδες στον Tatooine και ηταν μεγάλη υπόθεση οταν ταξίδεψα πρώτη φορα σε ξένο πλανήτη.
Και ναι, η ατμοσφαιρα των KOTOR εχει χαθει.
Post a Comment