Το Spartacus: Blood and Sand έχει πόλυ slow-mo αίμα, αμέτρητα βυζιά και, προφανώς οι αρχαίοι Ρωμαίοι έπασχαν όλοι απο σύνδρομο turette.
On a side note, πρεπει να αναβαθμίσω το PC μου.
Thursday, January 21, 2010
Tuesday, January 19, 2010
Εγώ, όταν πήδαγα τα γίδια στο χωριό μου έβλεπα Wire
Η ψηφοφορία για τις καλύτερες τηλεοπτικές σειρές των 00ς που ξεκίνησε ο Ted (have you met him already?) a.k.a. Tyler, τελείωσε με μια πρώτη δεκάδα να είναι απόλυτα αντιπροσωπευτική της δεκαετίας. Μπορεί το Lost να μην είναι η καλύτερη σειρά αλλά είναι σίγουρα η σειρά που οι περισσότεροι θα θυμούνται απο τα 00ς. Όσο για την δεύτερη δεκάδα, αν την δείς ως περιεχόμενο και όχι με θέσεις, συνοψίζει κι αυτή ικανοποιητικά την τηλεοπτική πλειοψηφία. Τι έμαθα λοιπόν από αυτή την ιστορία?
1. Η Τηλεόραση είναι το νέο πεδίο μάχης για την υπεροψία και τα κόμπλεξ του καθενός.
Κάποτε ήταν το cinema, και όποιος προσπαθούσε να δώσει λίγο νόημα στη ζωή του και να αποδείξει στους γύρω του οτι έχει περιεχόμενο και ατομικότητα ως άνθρωπος, στεκόταν με σθένος στο πλευρό του "ευρωπαϊκού σινεμά", του "underground" και γενικά σε οτιδήποτε δεν ήταν "αμερικανιά", θέτοντας αυθαίρετα κανόνες για το τι είναι τέχνη και, όπως πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις, πολεμώντας μόνος του.
Τα comics με τη σειρά τους πέρασαν από αυτό και τώρα είναι η σειρά της TV. Βέβαια αυτό είναι απλά ένα μικρό αναμενόμενο επακόλουθο σε μια πολύ μεγαλύτερη και σημαντικότερη εικόνα. Η τηλεόραση μέσα στη δεκαετία που πέρασε ανέβηκε αποκτώντας το status της 'τέχνης' και της ποιότητας και ο κόσμος (τόσο οι θεατές όσο και οι δημιουργοί) κατάλαβαν οτι δεν είναι απλά 'μικρές ταινίες' αλλά ένα τελείως διαφορετικό φορμά (cinema gives answers, TV asks questions όπως είχε πεί κι ο master) που δίνει χιλιάδες στρέματα εδάφους για δημιουργία και πειραματισμό.
...Και για ελιτισμό. Γιατί, όσο και αν εξελιχθεί το μέσο, όσο και να μας προσφέρει καινούργιες συγκινήσεις, αμα παίζουν "μοντέλα αμερικανάκια" όπως στο Lost, δε μπορεί παρά να είναι σκουπίδι (ως γνωστόν η τέχνη θέλει άσχημους ανθρώπους). Ρίχνω μια βρισιά από μέσα μου και προχωρω.
2. Το Friends είναι ο Αρκάς της Τηλεόρασης.
Καλός ο Αρκάς, καλός κι ο Αστερίξ, αλλά όπως είχε πεί στο Μανιφέστο του ο Κυριαζής, κάποια στιγμη πρεπει να τα αφήνουμε πισω και να ενηλικιωνόμαστε αν αγαπάμε το οποιοδήποτε μέσο και θέλουμε να το γνωρίσουμε στην πληρότητα του. Καλό και χρυσό το Friends αλλά το να μείνεις εκεί ενώ βλέπεις τι σου έχει προσφέρει η TV μέσα σε αυτα τα 10 χρόνια (η να το αντικαθιστάς με το ίδιο πραγμα, βλεπέ Big bang theory ή - θεός φυλάξει - Joey) το θεωρώ θλιβερό (εχοντας απόλυτη επίγνωση οτι μπαίνω στα χωράφια αυτών που σχολίαζα πιο πάνω). Το προσωπικό γούστο είναι σεβαστό και τα λοιπά, αλλά από την άλλη, a little perspective είναι πάντα απαραίτητο.
3. Ο κόσμος βλέπει τηλεόραση.
Και εννοώ περισσότερο στην Ελλάδα. Χαιρομαι αφάνταστα που κάτι που προσωπικά αγαπώ δεν περιορίζεται στον τόπο μου απο το τι θα μας δείξει το STAR και ο ANT1 αλλά όλο και περισσότεροι ενδιαφέρονται και ψάχνουν παραπέρα.
4. Μερικοί άνθρωποι δεν είναι ευχαριστημένοι με τίποτα.
"Στα αρχίδια μου οι 'δημοκρατικές' σας διαδηκασίες και το popular vote. Αφού δεν βγήκε η δικιά μου λίστα σωστή δεν μπορεί παρά να σημάινει ένα πράγμα! Είστε όλοι σας άβουλα ζώα που έχετε υπνωτιστεί απο τα μασημένα σκουπίδια που σας πλασάρουν. Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση! Κι αφήστε κάτι προβοκάτσια να λένε οτι αυτό οφείλεται στην διαφορετικότητα του καθενός και σε στατιστικά. Αυτά είναι μαλακίες! ΜΑΖΕΣ! Ε, ΜΑΖΕΣ!"
...Μερικοι ανθρωποι είναι απλά μαλάκες.
1. Η Τηλεόραση είναι το νέο πεδίο μάχης για την υπεροψία και τα κόμπλεξ του καθενός.
Κάποτε ήταν το cinema, και όποιος προσπαθούσε να δώσει λίγο νόημα στη ζωή του και να αποδείξει στους γύρω του οτι έχει περιεχόμενο και ατομικότητα ως άνθρωπος, στεκόταν με σθένος στο πλευρό του "ευρωπαϊκού σινεμά", του "underground" και γενικά σε οτιδήποτε δεν ήταν "αμερικανιά", θέτοντας αυθαίρετα κανόνες για το τι είναι τέχνη και, όπως πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις, πολεμώντας μόνος του.
Τα comics με τη σειρά τους πέρασαν από αυτό και τώρα είναι η σειρά της TV. Βέβαια αυτό είναι απλά ένα μικρό αναμενόμενο επακόλουθο σε μια πολύ μεγαλύτερη και σημαντικότερη εικόνα. Η τηλεόραση μέσα στη δεκαετία που πέρασε ανέβηκε αποκτώντας το status της 'τέχνης' και της ποιότητας και ο κόσμος (τόσο οι θεατές όσο και οι δημιουργοί) κατάλαβαν οτι δεν είναι απλά 'μικρές ταινίες' αλλά ένα τελείως διαφορετικό φορμά (cinema gives answers, TV asks questions όπως είχε πεί κι ο master) που δίνει χιλιάδες στρέματα εδάφους για δημιουργία και πειραματισμό.
...Και για ελιτισμό. Γιατί, όσο και αν εξελιχθεί το μέσο, όσο και να μας προσφέρει καινούργιες συγκινήσεις, αμα παίζουν "μοντέλα αμερικανάκια" όπως στο Lost, δε μπορεί παρά να είναι σκουπίδι (ως γνωστόν η τέχνη θέλει άσχημους ανθρώπους). Ρίχνω μια βρισιά από μέσα μου και προχωρω.
2. Το Friends είναι ο Αρκάς της Τηλεόρασης.
Καλός ο Αρκάς, καλός κι ο Αστερίξ, αλλά όπως είχε πεί στο Μανιφέστο του ο Κυριαζής, κάποια στιγμη πρεπει να τα αφήνουμε πισω και να ενηλικιωνόμαστε αν αγαπάμε το οποιοδήποτε μέσο και θέλουμε να το γνωρίσουμε στην πληρότητα του. Καλό και χρυσό το Friends αλλά το να μείνεις εκεί ενώ βλέπεις τι σου έχει προσφέρει η TV μέσα σε αυτα τα 10 χρόνια (η να το αντικαθιστάς με το ίδιο πραγμα, βλεπέ Big bang theory ή - θεός φυλάξει - Joey) το θεωρώ θλιβερό (εχοντας απόλυτη επίγνωση οτι μπαίνω στα χωράφια αυτών που σχολίαζα πιο πάνω). Το προσωπικό γούστο είναι σεβαστό και τα λοιπά, αλλά από την άλλη, a little perspective είναι πάντα απαραίτητο.
3. Ο κόσμος βλέπει τηλεόραση.
Και εννοώ περισσότερο στην Ελλάδα. Χαιρομαι αφάνταστα που κάτι που προσωπικά αγαπώ δεν περιορίζεται στον τόπο μου απο το τι θα μας δείξει το STAR και ο ANT1 αλλά όλο και περισσότεροι ενδιαφέρονται και ψάχνουν παραπέρα.
4. Μερικοί άνθρωποι δεν είναι ευχαριστημένοι με τίποτα.
"Στα αρχίδια μου οι 'δημοκρατικές' σας διαδηκασίες και το popular vote. Αφού δεν βγήκε η δικιά μου λίστα σωστή δεν μπορεί παρά να σημάινει ένα πράγμα! Είστε όλοι σας άβουλα ζώα που έχετε υπνωτιστεί απο τα μασημένα σκουπίδια που σας πλασάρουν. Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση! Κι αφήστε κάτι προβοκάτσια να λένε οτι αυτό οφείλεται στην διαφορετικότητα του καθενός και σε στατιστικά. Αυτά είναι μαλακίες! ΜΑΖΕΣ! Ε, ΜΑΖΕΣ!"
...Μερικοι ανθρωποι είναι απλά μαλάκες.
Thursday, January 7, 2010
10 years in Television
‘Οταν μου είπε ο Tyler να ψηφίσουμε για τις αγαπημένες σειρές της δεκαετίας ο φόβος μου για τις λίστες θέριεψε αλλά μετά σκέφτηκα οτι ειναι “’ολες οι σειρές που έχω δεί” από τότε που άρχισα να ξαναβλέπω τηλεόραση… χάρη στο internet. Η αρχή έγινε με το Smallville και το South Park που κατέβαζα με την τότε ISDN σύνδεση μου.Έπειτα το Jeremiah, του Straczynski και μετά κάτι να γεμίζει το κενό μεχρι που είδα σειρά του Joss Whedon. With no further ado, οι αγαπημένες μου σειρές της δεκαετίας¨20. Smallville. Μπορεί να βαράει το ψόφιο αλογό της τα τελευταια 5 χρόνια αλλά όσο να ‘ναι συμβολίζει την τηλεοπτική μου αφύπνιση.
19. Alias. Αυτός ο Ραμπάλντι στο λαιμό μου κάθεται…
18. 24. Ο Jack Bauer είναι ο Chuck Norris των 00s και αυτό φτάνει.
17. Dollhouse. Well, he’s still my master so…
16. Pushing Daisies. Κράτησε τόσο λίγο,..
15. Venture Bros. Καινούργια σχετικά προσθήκη στην καρδιά μου αλλά έκανε δυναμική είσοδο.
14. 30 Rock. Σε μια εποχή χωρίς Arrested, ήρθε να κάνει ό,τι μπορούσε.
13. The Office. US. Το UK δεν το είδα τελικά ποτέ.
12. Freaks and Geeks. Γιατί έδωσε τον τόνο σε όλη την δεκαετία.
11. The West Wing. The Sorkin Years
10. Doctor Who. Άλλες φορές με απογοητεύει φοβερά, άλλες φορές το ΛΑΤΡΕΥΩ! Αλλά πάντα, πάντα δεν κρατιέμαι να δώ το επόμενο episode!
9. How I met your Mother. Το sitcom της δεκαετίας.
8. Veronica Mars. “Η νέα μας Buffy”
7. Fullmetal Alchemist. Όταν λέω οτι είναι απο τις καλύτερες σειρές που έχω δει, το εννοώ.
6. Lost. Ε, είναι το Lost.
5. Battlestar Galactica. Ποιος θα το φανταζόταν οτι ένα remake ενος cheesy 80s franchise θα έφτανε τόσο ψηλά.
Και τέλος, οι τέσσερις σειρές που δεν με απογοήτευσαν ποτέ. There will be Whedons.
4. Angel.
3. Firefly.
2. Arrested Development.
1. Buffy, the vampire slayer. Γιατι όλα τα άλλα είναι beneath her.
Subscribe to:
Posts (Atom)