Another step closer to my Utopia.

Όταν ήμουν μικρός, είχα ζωγραφίσει ένα μικρό comic (το οποίο κάπου έχω ακόμα) που πιθανολογούσα για εναλλακτικές πηγές ενέργειας και τρόπους παροχής της. Βλέπετε, είχα δυο παράπονα όσον αφορά την ενέργεια. Το πρώτο ήταν οι μπαταρίες. Μισώ τις μπαταρίες με την περιορισμένη τους χρήση. Εκνευριζόμουν κάθε φορά που έπρεπε να αλλάξω μπαταρίες στο walkman μου τότε και γκρίνιαζα, ρωτώντας γιατί να μην είναι οι μπαταρίες όπως αυτές του ρολογιού μου που κρατάνε για μια ζωή. Το δεύτερο παράπονο μου ήταν η παροχή ενέργειας. Αφενώς η εξάρτηση απο την ΔΕΗ. Αφετέρου το ότι πρέπει να υπάρχουν μπρίζες.

Όσο πέρναγαν τα χρόνια το πρόβλημα γινόταν όλο και μεγαλύτερο, καθώς η ανάγκη για περισσότερη ενέργεια αυξανόταν με κάθε καινούργια τεχνολογία που έμπαινε στη ζωή μας. Game boys, Laptops, κινητά τηλέφωνα, mp3 players, όλα τόσο promising, όλα με το ίδιο πρόβλημα: Battery life. Τι να το κάνω το laptop που έχει 600 terrabyte σκληρό και μπορεί να παίζει 3.ooo.ooo ώρες video όταν η μπαταρία του κρατάει δυο? Πόσο χρήσιμο μου είναι το iPhone σε ένα ταξίδι μέχρι τη Θεσσαλονίκη όταν στα μισά του δρόμου θα έχει πεθάνει και δεν θα έχω καν τηλέφωνο?

Αυτό λοιπόν που είχα οραματιστεί τότε, ήταν wireless energy. Ενέργεια που να παρέχεται όπου κι αν είσαι ασύρματα, έχοντας πάντα την συσκευή σου φορτισμένη. Και φυσικά, τότε στο μακρινό '90, όσοι άκουσαν την ιδέα μου την θεώρησαν αδύνατη. THEY LAUGHED AT ME AT THE ACADEMY!
Φυσικά, η γνώση και η θεωρία προυπήρχαν έδω και δυο αιώνες (ή billions of years αν μετρήσουμε την ηλιακή ενέργεια που, well, είναι wireless) αλλά είμασταν ακόμα μακρία απο μια εμπορική και, πανω απ' όλα, αποδοτική εφαρμογή της.

Σχεδόν 20 χρόνια μετά, επιτέλους οι πρώτοι wireless chargers έχουν κάνει την εμφάνιση τους στην αγορά. Για την ώρα, πρόκειται για μικρά pads που συνδέεις σε μια μπρίζα και απλά ακουμπάς το κινητό σου ή whatever επάνω τους και φορτίζουν. Καμία τρομακτική εξέλιξη απο το να χώνεις ένα βύσμα, προς το παρόν, αλλά με αποδοτικότητα 90% και με ταχύτητα φόρτισης παρόμοια των συμβατικών chargers, είναι ένα πολύ καλό πρώτο βήμα. Σιγά σιγά οι κατασκευαστές θα υοθετούν την τεχνολογία αυτή στις μελλοντικές συσκευές (ήδη το αναμενόμενο - και ήδη στην wishlist μου - palm pre έρχεται με wireless charger), η τεχνολογία θα εξελιχθεί και θα γίνει αναπόσπαστο κομμάτι στα σπίτια μας και στις πόλεις μας. Θα δημιουργηθούν καινούργια wifi hotspots που αντί για ιντερνετ θα προσφέρουν ενέργεια, κρατώντας τα gadget μας ζωντανά όπου κι αν βρισκόμαστε. Το κινητό τηλέφωνο της n γενιάς δεν θα χρειάζεται "μπαταρία".

Hear that, batteries? Soon you will be dead. For real this time. Or... undead. Όπως το δεί κανείς.

Όσο για τους τρόπους απόκτησης ενέργειας, τότε είχα σκεφτεί να χρησιμοποιούμε την ενέργεια απο τον πλανήτη μας. Καταιγίδες, σεισμούς, ηφαίστεια και γενικά ό,τι μπορεί να μετατραπεί (ε, όλα?) σε ενέργεια. Πολύ αργότερα (συγκεκριμένα, ενα χρόνο και κατι ψιλά πρίν) έμαθα οτι αυτό κατηγοριοποιεί ένα ανεπτυγμένο πολιτισμό σε τύπο Ι και οτι εμείς είμαστε ακόμα μακριά απο αυτο το στάδιο. Όχι πολυ, αλλά μακριά nevertheless.

Get it on

Η καινούργια διαφήμιση της Durex είναι καταπληκτική, όπως οι περισσότερες της.



Και πηγαίνετε εδώ να δείτε και τα τρία outtakes. Ειδικά το τρίτο είναι ίσως πιο αστείο και από την ίδια την διαφήμιση.

New Obsessions: The Venture Brothers

Το Venture Brothers είναι μια σειρά κινουμένων σχεδίων του Adult Swim του Cartoon Network που μετράει ήδη τρείς κύκλους (13 επεισοδια ο καθένας) με τον τέταρτο να έρχεται. Ασχολείται με τις περιπέτειες ενός πρώην παιδιού adventurer, τώρα αποτυχημένος σαραντάρης super-scientist με δυο γιούς και τον σωματοφύλακα του, σε εναν κόσμο γεμάτο super villains, monsters και λοιπούς κινηματογραφικούς και κομιξικούς κινδύνους.


Φαινομενικά, το Venture Bros. είναι ενας φόρος τιμής σε παλιές Hanna - Barbera σειρές όπως το Scooby Doo και, πολύ περισσότερο του Jonny Quest (του οποίου οι χαρακτήρες υπάρχουν μέσα στη σειρά, μεγαλωμένοι και κατεστραμένοι), καθώς και μια μεγάλη 'ενήλικη' παρωδία των silver age superhero και adventure comic books. Αλλά το awesomness της σειράς είναι οτι όχι μόνο δεν σταματάει στην παρωδία, γεμίζοντας τα επεισόδια με pop culture references, κάνοντας τα κατανοητά μόνο από τους μυημένους, αλλά βάζει την παρωδία σε δεύτερη μοίρα, φτιάχνοντας ένα ολόδικο του universe γεμάτο δράμα και ολοκληρωμένο με ανάπτυξη χαρακτήρων και cliffhangers από season σε season.
Το pop-cult lore είναι εκεί αν το γνωρίζεις, αλλά η πραγματική σειρά βρίσκεται στη εξυπνάδα και την μοναδικότητα που προκύπτει από αυτό.

Εγώ πάντως αν και την ολοκλήρωσα εδω και ένα μήνα (twice!), ξαναβάζω σχεδόν καθημερινά τα επεισόδια (καμια φορα το ίδιο επεισόδιο δυο φορες τη μέρα) και τα ξαναβλέπω. Κατι που δεν έχω κάνει ποτέ με άλλη σειρά.

Μικρές ψυχώσεις

Όπώς αυτή για παράδειγμα.


Όλα άρχισαν από μια μουτζούρα που έκανε η Βασιλική στη δουλειά για να δεί αν γράφει το στυλό, πάνω σε μια καθαρότατη Α4. Μια μουτζούρα που δεν μπορούσα να την αφήσω έτσι να βρωμίζει το χαρτί και τώρα είναι η αριστερή πλευρά της καρδιάς από την οποία βγαίνει ο δράκος.

...Και μετά έπρεπε να το συνεχίσω! Με τράβαγε σαν μαγνήτης όλη την ώρα και με υποχρέωνε να το μεγαλώνω μέχρι που το χέρι μου πόναγε απο την ένταση. Με τρομάζουν κάτι τέτοια πράγματα. Συνήθως αρχίζουν όταν μιλάω στο τηλέφωνο ή όταν βαριέμαι και μετά δεν σταματούν με τίποτα.

Και, κοιτάχτε, έχει και θέμα. Αρχίζει με τον Γαλαξία μας πάνω πάνω, ο Ήλιος, οι πλανήτες, ο άνθρωπος, οι πόλεις, και μετά ο ουρανός με τα πουλιά, τα καιρικά φαινόμενα, τη Σελήνη, τα σύννεφα και μετά οι θάλασσες με τον ψαρικό τους κόσμο. Και στον βυθό πετρέλαιο και ένα ηφαίστειο που οδηγεί στα έγκατα της Γής, με έναν σκελετό δεινοσαύρου στα αριστερά, και την κόλαση στα δεξιά.

Hey, hypocrites

Τι έγινε? Που είναι οι πορείες για τον πυροβολισμό ενός ακόμα αθώου? Που είναι τα καψίματα? Που είναι τα συνθήματα που λένε οτι το παρακράτος δολοφονεί? Που είναι τα συλλαλητήρια κατά των δολοφόνων?

Που είναι οι δίκαιοι bloggers που νοιάζονται για την ανθρώπινη ζωή και τα facebook groups? Η μήπως οι ανθρώπινες ζωές δεν έχουν αξία αν έχουν συγκεκριμένα επαγγέλματα? Α, ξέρω. Είναι επειδή ήταν 21 χρονών και όχι 15. Οι ανθρώπινες ζωές χάνουν αξία όσο μεγαλώνουν.

Assholes.

Awareness

Αφιερωμενο στους ποδηλάτες φίλους μου.