Mass Effect

Οταν σκεφτομουν περιπου τι να γραψω στο Mass Effect review μου, διαπιστωσα οτι ειχα αρκετα πραγματα να γκρινιαξω για ενα παιχνιδι που, κατα τ'αλλα με αφησε ικανοποιημενο και με διασκεδασε για μια βδομαδα. Αλλα αν δεν ειχα και τις γκρινιες, το post μου θα ηταν πολυ βαρετο.

Με μια λεξη, Epic!
Με περισσοτερες στην πορεια, με mild spoilers (και αν εχω τιποτα μεγαλο θα σας ειδοποιησω εγκαιρως)

Mass Effect, λοιπον. Το νεο Sci-Fi epic της Bioware που πια το ονομα της ειναι συνωνυμο με καλο storywriting και ποιοτικα production values μετα απο δυομισι πετυχυμενους τιτλους: K.O.T.O.R., K.O.T.O.R. II (more like, 3/4) και Jade Empire. Το περιμεναμε καιρο, και οι κατοχοι PC ακομα περισσοτερο μιας και ειχε ηδη κυκλοφορισει για Xbox360 εδω και καποιους μηνες και παραλιγο να με κανει να παρω κονσολα μονο και μονο γι αυτο.

Introduction to the butt-fucking huge universe
Θα αφησω τεχνικες λεπτομερειες στην ακρη μιας και στις μερες μας, τα γραφικα ενος παιχνιδιου πρεπει να ειναι ή σχιζοφρενικα πολυ καλα ή πολυ χαλια για να ασχοληθεις, και θα παω κατευθειαν στο ψητο. Στο universe του Mass Effect.
Μου αρεσε πολυ ο κοσμος του. Προσεγμενο στην λεπτομερια, το universe του Mass Effect δανειζεται στοιχεια απο ολο το φασμα του πολυχρησιμοποιημενου space opera καμβα. Με μικροαλλαγες, ο κοσμος του θα μπορουσε να ειναι μια "What if..." (ή Elseworlds αν ειστε fan της DC) ιστοριας πολλων γνωστων sci-fi εργων.

Τα πρωτα βηματα της ενωμενης ανθρωποτητας στο απεραντο μαυρο και ο αγωνας για αναγνωριση και μια θεση στο γαλαξιακο χωριο φερνουν στο μυαλο τον κοσμο του Star Trek, καθως οι πολιτικες ιντριγκες και η διπλωματια μεταξυ species εχει κατι απο Βαβυλον 5. Το Battlestar Galactica theme των εξεγερμενων μηχανων και των αυτοεξορισμενων δημιουργων τους που ειναι αναγκασμενοι να ζουν τη ζωη τους σε εναν μεγαλο στολο υπαρχει στο background, και η παρουσια και μονο των more-than-whores consorts θυμιζει κατι απο Firefly.

Και ναι, πανω απ' ολα το Star Wars. Οταν ακομα επαιζα το πρωτο KOTOR αναρωτιομουν τι θα εκαναν αυτοι οι ανθρωποι αν εγραφαν απαλλαγμενοι απο τους περιορισμους του συμπαντος του Star Wars και τωρα ξερουμε: Ενα αλλο Star Wars.
Ενα alternative Star Wars universe, πιο κοντα στο science fiction παρα στο fantasy, πιο δεμενο, λιγοτερο θρησκευτικο και πιο relative σε μας. Ενα frontier era Star Wars που ακομα απεχει χιλιαδες χρονια απο την μυσταγωγηση του mass effect σε 'the force' και των Spectres σε Jedi.
Spectres, τι ωραια και απλοποιημενη εκδοχη. No training, no special skills. Just special people with a great sense of justice. Τυχοδιωκτες του διαστηματος που λειτουργουν περα απο τον νομο κανοντας αυτο που πιστευουν οτι ειναι σωστο να γινει. Αμα ειχαν και ενα μοναδικο οπλο (ενα brightsword βρε παιδι) θα ηταν ολοκληρωμενοι Jedi με αρχιδια. Adventure, exitement, a Spectre craves these things.

Χαιρομουν να διαβαζω λεπτομεριες για τον κοσμο του παιχνιδιου, κατι που δεν κανω συνηθως (βοηθησε βεβαια και το γεγονος οτι ειχε voice over ακομα και πανω απο τα βασικα κειμενα του codex), και ειδικοτερα, τις ιστοριες πισω απο τα species. Απο τους μυστηριους και extinct Protheans και τις "next-alien-sensetion-after-Twi'lek" Asari, μεχρι τους καταραμενους Krogans και την αργη γενοκτονια τους (τι φοβερη λεπτομερια το genetic mutation των Krogans που οδηγει αργα το ειδος τους προς την εξαφανιση). Τα species στο Mass Effect δεν ειναι απλα weird colorful faces και cool ονοματα. Κουβαλουν επανω τους μια ξεχωριστη το καθενα ιστορια, ενα παρελθον και ενα μεγαλο και κακο cliche. Ενα cliche που σχεδον κανενα παρομοιο setting δεν καταφερνει να ξεφυγει ευκολα.

Ειναι παροχυμενο, αφελες και επιστημονικα λαθος να παρουαζεις ενα ολοκληρο εξωγηινο ειδος σαν να ειναι ενα μικρο tribe. "Εμεις οι Krogans ειμαστε πολεμιστες, morally gray και μιλαμε με φωνη για trailers". Οχι. Χιλιες φορες οχι. Ειναι τοσο λαθος αυτο, που δεν ξερω απο που να αρχισω. "How do you feel going against one of your own" ρωταει ο Shepard καποια στιγμη εναν Turian. Εμας γιατι δεν μας την κανουν ποτε αυτην την ερωτηση? Με ενοχλει πολυ αυτο το cliche γιατι, οση δουλεια και φροντιδα να ριξεις, καταληγεις να εχεις ενα πολυ μικρο και φτωχο universe.

The engine that binds the universe together.
Εδω εχω αρκετη γκρινια και για να το βγαλω πρωτο-πρωτο απο μεσα μου, ποσο κακο ειναι το οδηγημα του ΜΑΚΟ? Πολυ ή Το χειροτερο?
Δεν ξερω κατα ποσο φταινε τα driving skills μου αλλα αν εβλεπε καποιος το ΜΑΚΟ απ' εξω, θα φανταζοταν οτι το οδηγω κρατωντας το τιμονι με τον κωλο μου. Καποιος θα μπορουσε να πει "κατσε ομως. Ειδες που μπορει και πηγαινει φιλε το ΜΑΚΟ?"
Ειδα, ναι. Οπουδηποτε εκτος απο εκει που θελω.

Απο θεμα gameplay δεν ενθουσιαστηκα ουτε χαλαστηκα πολυ απο κατι.
Το combat system αργησα λιγακι να το συνηθησω. Ναι, συμφωνω οτι σε κανουν πιο involve οι μαχες στο Mass Effect απ' οτι το turn based συστημα των KOTOR και Jade Empire αλλα εμενα δεν με χαλαγε. Μου αρεσε η στρατηγικη και η ηρεμια του pause και εδω αρχικα τρομαζα να κανω engage σε μαχη αλλα μερικα levels μετα το ξεπερασα.

Το RPG κομματι του με αφησε αδιαφορο επισης. Οχι οτι το Mass Effect θα διαφημιζοταν ποτε στηριγμενο σε αυτο αλλα, πραγματικα, και να μην υπηρχε καθολου δεν νομιζω να αλλαζε τιποτα στο παιχνιδι. Well, it's probably just me then.

Αρχισα το Mass Effect οπως αρχιζω συνηθως ολα τα μεγαλα games. Την στιγμη που πηρα το Normandy στα χερια μου πηγα σε καθε βραχο που μπορουσα να παω πριν συνεχισω με τους πλανητες του βασικου σεναριου. Μεχρι να πατησω το ποδι μου στο dig site της Liara, ημουν ηδη level 40 και με δυο εκατομυρια credits στην τσεπη. Βεβαια οι random πλανητες ως dungeons καταντουν βαρετοι μετα τους πρωτους 10 και αφου τελειωσα με ολα τα survey quests δεν ξαναπατησα το ποδι μου σε uncharted world εκτος κι αν ηταν μερος ενος quest.

Τελος, οσο αφορα το gameplay, μια μεγαλη γκρινια για τα bugs. Γενικα δεν παραπονιεμαι πολυ για bugs. Ενα κρασαρισμα εδω και μερικα clipping errors εκει, τα παιρνω ως μερος της συνολικης εμπειριας. Αλλα το Mass Effect ειχε περισσοτερα bugs και απο τον Klendathu. Ευτυχως (και περα απο καποια bugs που δεν ευθυνεται το ιδιο το game γι αυτα) κανενα δεν ηταν τοσο σημαντικο ωστε να σου καταστρεψει το παιχνιδι.

And, finally, the plot.
Το να πεις πια για ενα action/adventure παιχνιδι οτι ειναι "very cinematic" ειναι σαν να λες οτι αυτη η ταινια ειναι εγχρωμη. Αν δεν ειναι cinematic αρκετα τοτε κατι παει στραβα. Και το Mass Effect ειναι highly cinematic. Οι σχεσεις μεταξυ των χαρακτηρων δημιουργουνται φυσικα, χωρις ατελειωτους διαλογους και like/dislike μπαρες, ενω το φοβερο voice acting και η εκφραστικοτητα τους, σε κανει να νοιαστεις γι αυτους περισσοτερο απο καθε αλλο παιχνιδι της Bioware. Οι διαλογοι ειναι πολυ πιο ρευστοι, τα cut scenes ερχονται αρμονικα με την δραση και στο τελος σου αφηνει ενα πολυ εντονο συναισθημα ικανοποιησης και μια διψα για περισσοτερο.

Θα βαλω τωρα ενα spoiler warning καπου εδω για να αναφερω μερικα πραγματακια:

- Δεν με επεισε το κινητρο (ή η ελειψη αυτου) των Reapers. To "Villain moves in mysterious ways" ισως και να μου εκανε αν ηταν διατυπωμενο καλυτερα απο μια απλη δικαιολογια.

- Κατι που περιμενα και δεν ηρθε ποτε. Το twist! Καλομαθημενος απο τα KOTORs και το Jade Empire περιμενα αλλο ενα jaw dropping "I'm Revan" ή ακομα καλυτερα ενα "Even the flows" αλλα τελικα ειμαι ευχαριστημενος που δεν υπηρχε. Χαιρομαι που δεν χρειαστηκε να στηριχθουν παλι επανω σε μια ανατροπη και αφησαν το σεναριο να σταθει απο μονο του.

Αυτα. Και, ρε παιδια, παιζοντας το Mass Effect θυμομουν συνεχεια το Advent Rising. Αυτο δεν πηγαινε για superwow epic sci-fi trilogy? Τι εγινε? Θα μου αρεσε αν υπηρχαν μερικα στοιχεια απο το σεναριο του Advent Rising στο Mass Effect.