Πέρι επανάστασης

10 μέρες πριν, ρώτησα τη @ninagouveli τι είναι αυτό το #greekrevolution που ακούω στο twitter. Μου είπε για τους Ισπανούς και οτι θέλουν μερικοί να το κάνουν και στην Ελλάδα και είπα "Α, ενα μεγάλο street party, με μουσικές και χαβαλέ κτλ. Cool"

5 μέρες πρίν, καθώς γυροφέρναμε στο Σύνταγμα με ρώτησε η Νίνα, "πιστευεις οτι θα βγεί κάτι απο αυτό?"
"Κοίτα", της απάντησα, "αν κρατήσει, και αυξηθει ο κόσμος στις επόμενες μέρες, και δεν γίνουν επεισόδια... ίσως σε 5 μέρες να αρχίσει να ενοχλέι και..."
"Και σε 5 μέρες θα στείλουν τα επεισόδια για να το διαλύσουν" συμπλήρωσε εκέινη.
Παραλίγο να βγεί σωστή και αυτή η πρόβλεψη

The revolution is mine, mine, MINE!
Μιας και οι 'επίσημες' πηγες πληροφόρισης δεν καλύπτουν το γεγονός όσο θα έπρεπε, προσπαθώ να ενημερώνομαι οταν δεν είμαι εκει απο twitter, fb,  indimedia και λοιπά, και  παρατηρώ τραγελαφικά περιστατικά ελιτισμού, ταξικού ρατσισμού και downright ηλιθιότητας για μια κίνηση που έχει  ως σκοπό (θεωρητικά πάντα) να "ξυπνησει τη μάζα". Μόνο που μερικοί δεν νομίζω να καταλαβαίνουν ποια είναι η μάζα και δυστυχώς πρόκειται για τους πιο ενθερμούς υποστηρικτές του revolution.

Διαβάζω καθημερινά σχόλια τύπου: "Πως ήρθε αυτή με τα τακούνια...", "Κοίτα την λαϊκιά", "οι μισοι που φωνάζουν έχουν ακριβά αυτοκίνητα", "κάτι κοριτσάκια χαχανίζουν", "ο μαλάκας δίπλα μου χαμογελάει" και γενικά "σταματήστε να περνάτε καλά και ντυθείτε σαν λέτσοι". Παρεξηγηση, παιδιά. Όταν λέμε οτι θέλουμε ο κόσμος να ενωθεί με μια φωνή, δεν εννοούμε την δική σας.

Just the facts, ma'am
Τωρα στο "τι θα βγεί"? Αστειευόμουν προχθές οτι ο καλύτερος τρόπος να διαλυθεί αυτό το πραγμα θα ήταν να βγεί ο Παπανδρέου με ένα μικρόφωνο και να πει "Ορίστε, σας ακούω! Τι θέλετε;" Βάλτους έναν έναν να προτείνουν λύσεις και επιθυμίες και οι κωμικοί στην Ελλάδα θα είχαν υλικό για ένα χρόνο. Για μένα το greekrevolution δεν ήταν ποτέ about solutions. Το βλέπω ως μια γενική εκτόνωση όλης αυτής της 'αγανάκτησης', μιζέριας και κατάθλιψης που μας έχει σκεπάσει τον τελευταίο χρόνο. Όπως τα χριστούγενα, που δεν έχει σημασία αν τα συνδέεις με την γέννηση του Χριστού ή το ηλιοστάσιο ή τον Πάνα. Σημασία έχει οτι χρειάζεσαι έναν  λόγο  να χαρείς και να γιορτάσεις μέσα στην καρδιά του χειμώνα. Για να μπορέσεις να συνεχίσεις. Και για μένα αυτό και μόνο είναι αρκετά σημαντικό για να το υποστηρίξω.

Aν βγεί κάτι παραπάνω καλό θα ήταν αλλά τί ακριβώς? Ποια λύση πιστεύετε οτι θα βοηθούσε πραγματικά την κατάσταση αυτη τη στιγμή? Οι 30, 40 έστω 100 χιλιάδες κόσμος δεν είναι δα και τίποτα τρομερό αν το σκεφτείτε. Έχω δει περισσότερο κόσμο σε συναυλίες και είμαστε 11.5 εκατομμύρια. Ακόμα κι αν μετρήσουμε τον κόσμο στις άλλες πόλεις, και ακόμα κι αν μετρήσουμε αυτους που θέλουν να κατέβουν και δεν μπορούν ή τους 'σιωπηλούς υποστηρικτές' πόσους μαζευουμε? 200 χιλιάδες; 300; 11.5 εκατομμύρια, ξαναλέω. Αν γίνει δημοψήφισμα ίσως απογοητευτείτε απο τα αποτελέσματα, I'm just saying. Και όταν βρίζεις όποιον δεν είναι σαν τα μούτρα σου μειώνονται και οι πιθανότητες να μαζεψεις κι άλλο κόσμο.

FOCUS!

Smallville. A fairwell

Spoiler free.

10 χρόνια πριν, το Smallville ήταν η πρώτη σειρα που προσπαθούσα να κατεβάζω με τις πενιχρές ελληνικές ταχύτητες. Ηταν η σειρά που ξύπνησε την κοιμησμένη απο χρόνια τηλεοπτική συνειδησή μου, δειχνοντας μου οτι υπάρχουν καλύτερα πράγματα εκει έξω απο τις μαλακίες που αγοράζουν τα ελληνικά κανάλια (δεν ειχα δει ακόμα Buffy εννοειται).

Που να ήξερα τότε οτι αυτή η σειρά θα έμενε κολλημένη σε εκείνη την εποχή. Εχοντας παραδώσει τα όπλα κάπου στη 5η σεζόν και χρωστώντας τη συνέχιση του οχι στη ποιότητα αλλα στην τυχη του να έχει μια μυθολογία 70 χρόνων να τραβάει και να εντάσει άτεχνα στο συμπαν της, παρέμεινε μια κακιά συνήθεια που με κάθε season finale ευχόμουν να είναι το τελευταιο. Και ακόμα κι όταν αραιά και που κατάφερνε να δώσει κάτι καλό ήταν πάντα too little, too late. Οπως και το finale της.

Ηταν πολύ ωραια η προσπάθει του finale, με τα montages απο μια ολόκληρη δεκαετία να μας θυμίζουν γιατι κάποτε αγαπούσαμε αυτο το show. Αλλα για κάθε καλά διαλεγμένη σκηνη στο μυαλο μου έρχονταν ατελείωτες ώρες βαρεμάρας, μονοτονίας, κακού γραψιμου και δυσφορίας.

Πραγματικά πιστευω οτι σε ένα παράλληλο σύμπαν, κατω απο άλλες αποφάσεις, συντελεστές και κανάλια, το Smallville ειναι απο τις καλύτερες σειρές superηρωικης μυθολογίας. Απλά όχι στο δικό μας.

So long, λοιπον. Δεν θα μου λείψεις. Οπως είπε κι ο Clark, Ι mourned you a long time ago.

Απομεινάρια μια μέρας (και μιας χωρας)

Περίεργη μέρα συναισθηματικά η σημερινη. Πρώτα ακούμε για την δολοφονία-ληστεια του 44χρονου στο κέντρο, μετά διαφοροι ανθρωποι χτυπαγαν ο ένας τον άλλον, πάλι στο κέντρο, και μετα Eurovision.

Και αυτή τη φορά, αντι να κάτσω πάλι να εκφράσω την 'οργη' και την 'αγανάκτηση' μου, προτίμησα να ελαφρυνω την καρδια μου βλεποντας Eurovison και περνωντας καλά. Οχι επειδη επαψε να με νοιαζει και να με στεναχωρει η κατάσταση εξω απο το παραθυρο μου, αλλα επειδή δεν αντεχα αλλο να στεναχωριεμαι. Και, δεν τολμώ να πω οτι η ελληνική συμμετοχή δεν ήταν κι άσχημη. Δε δίνω μια σκατούλα για το "ζεϊμπεκικο", το όνομα που έχουμε δωσει στα παραπατήματα του μεθυσμένου χωριάτη θείου, αλλα το προτιμώ απο άλλες μαλακίες που στέλνουμε κατα καιρούς (minus the rap part, of course). Αλλα εκει, κατά το τέλος, οταν διαβαζα κόσμο στο twitter να νιωθει ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ για την χώρα του, δεν μπορεσα παρα να αναρωτηθω που σκατά μένουν όλοι αυτοι.

Και μετά είχα μια σύντομη συνομιλία με ένα bot:

BOT

Τελικά υπάρχουν στιγμές που όλοι οι Έλληνες του πλανήτη αν και με διαφορετικές απόψεις είναι ενωμένοι #eurovision

ΕΓΩ

θες να πας μια βόλτα στο κέντρο να μοιραστεις τις άποψεις σου;

BOT

δουλειά της αστυνομίας είναι η αστική τάξη και ατομική είναι να ψηφίζω την Κυβέρνηση της προτίμησης μου... Λυπάμαι για το κέντρο...

ΕΓΩ

Thought so

BOT

δεν πιστεύω ότι οι δρόμοι του κέντρου της Αθήνας είμαι το κατάλληλο μέρος να ασκηται πολιτική... είναι δουλειά της βουλής το κέντρο

See? Σιγουρα bot. Πρώτον επειδή οι απαντήσεις του δεν ανταποκρίνονται σε αυτά που λέω. Δεν υπάρχει συνοχή, μόνο αυτοματοποιημένες απαντήσεις ενος μηχανικου, άβουλου script που κάποιος έχει προγραμματίσει για να δίνει την εντύπωση ενός human being.

Δευτερον γιατι δεν μπορώ να φανταστώ έναν άνθρωπο που χρησιμοποιεί το μυαλό και τα μάτια του να νιώθει περήφανος που είναι έλληνας, οποιαδήποτε μέρα.

Και ποιος μίλησε για πολιτική anyway? Σε μια στιγμή θλίψης, οργής ή ο,τι σκατά αλλο σε επηρεάζει σαν άνθρωπο, σαν μέρος ενός συνόλου, το τελευταίο πράγμα που θέλω ειναι να μιλήσω πολιτικά.

Δεν με ενδιαφέρει η ιδεόλογία  σου εκείνη τη στιγμή. Δεν με ενδιαφέρει να μου μιλήσεις ως αριστερός,  δεξιός, φασίστας, κουμουνιστής, μετανάστης, πασοκτζης, παοκτζής, φυτοφάγος ή μεταλάς. Δεν με ενδιαφέρει να συνδεθω μαζί σου πολιτικά. Με ενδιαφέρει να συνδεθώ μαζί σου συναισθηματικά.  Σου ζητάω να καταλάβεις οτι φοβάμαι. Φοβάμαι για μενα και για αυτους που αγαπάω, και οτι νιώθω απροστατευτος. Εκτός αν η πολιτικη και η ιδεολογία σου είναι τόσο βαθία μέσα στον κώλο σου που έχεις χάσει πια την ανθρώπινη ιδιότητα.

Fuck, δεν σου ζητάω καν λυσεις. Δεν σε κατηγορώ που είσαι ταμπουρωμένος στον κόσμο σου, μακρια σε κάποιο προάστειο, ούτε σου λέω να πας να ζήσεις στο κεντρο για "να δεις την γλύκα". Σου ζητάω να καταλάβεις πως μερικοι ζουν εκει και κινδυνευουν απο ΟΛΟΥΣ. Μπατσους, αναρχικούς, φασίστες, αλλοδαπούς, ΟΛΟΥΣ!  Δεν είναι "αποψη" αυτη.

Τους "περήφανους ελληνες" γενικά τους θεωρω αστείο. Γελάω μαζί τους όπως θα γελάσω αν δω έναν μαλάκα να πατάει μια κουράδα. Μέρες σαν τη σημερινή ομως, τους βρίσκω απλά pathetic. Και απάνθρωπους.